Laat ik meteen met de deur in huis vallen: Aliens Colonial Marines is nog niet af. Ik had, voor dat ik de game ging spelen, een spannende inleiding geschreven voor deze recensie. Daarin beschreef ik hoe eng het wel niet was, om als soldaat door de donkere gangen te lopen. Steeds met de gedachte dat je ieder moment uit de schaduwen gegrepen kon worden door een vijand. Door veel technische problemen had ik dit totaal niet…in tegendeel juist.
Net als in de film
Aliens: Colonial Marines speelt zich, direct na het einde van Aliens (de tweede film), af en moet een overbrugging zijn tussen de tweede en derde film. De USS Sephora is onderweg naar het schip de Sulaco om haar bemanning te redden. De mariniers aan boord van de Sephora hebben echter geen idee wat voor hel en verdoemenis zij zullen aantreffen. Want naast de bekende Facehuggers en Xenomorphs, worden marinier Winters en zijn kornuiten ook dwars gelegen door een groep soldaten van de Weyland-Yutani Corporation.
Voor fans van de films zullen er veel momenten en voorwerpen bekend voorkomen. Het verhaal zit vol met grote en kleinere easter eggs verwijzingen naar de eerste twee films. Denk hierbij aan; een in stukken gereten Bishop in de hangaar, of de gigantische kamer waar de Space Jockey in staat. Het zijn niet alleen locaties die herkent kunnen worden door de fans. Meerdere personages uit de films, waaronder Lance Henriksen, hebben hun stem verleend aan hun oorspronkelijke karakters. Ook geluiden van wapens/voorwerpen zoals het ratelen van de M41A Pulse Rifle en het doffe tikken van de Motion Tracker, zijn identiek aan die uit de films.
Persoonlijk vond ik het verhaal vermakelijk, het was geen hoogstaand verhaal, maar het was te doen…tot het einde. Zonder dat ik het verwachtte, liepen opeens de credits over het scherm. In de laatste minuut werd er nog even een plottwist ingegooid, om mij vervolgens met een leeg gevoel achter te laten. Ik kreeg niet het idee dat de game was afgelopen, dat er nog een missie achteraan moest komen.
Adem inhouden
Zoals ik in mijn inleiding vertelde, is het Gearbox Software niet gelukt mij de stuipen op het lijf te jagen. Dit kwam negen van de tien keer, omdat ik de aliens al zag aankomen. Terwijl dat niet de bedoeling was. Het gebeurde meerdere keren dat ik de staarten al dwars door de muren/vloeren/plafonds op mij af zag komen. Te slordig voor woorden.
Er is maar één stuk in de game geweest, dat ik als spannend en zelfs zenuwslopend heb ervaren. Op een gegeven moment moet de speler zich een weg door de riolen van Hadley’s Hope banen. Je bent hier echter niet alleen. Overal om je heen zie je afgeworpen huiden van Xenomorphs, die er stuk voor stuk uitzien alsof ze ieder moment tot leven kunnen komen. Een aantal van deze restanten doen dit ook. Aan de speler de taak om zich al sluipend naar het einde te bewegen. Ik hield letterlijk mijn adem in, zodra ik “besnuffeld” werd door een blinde Xenomorph. Het klinkt overdreven, maar dit was het enige moment dat ik echt volledig in de game zat.
Grafisch misbaksel
Ik heb tijdens het spelen mijn notitieboek naast me gehouden om bepaalde zaken die mij opvielen te noteren. Nu ik dit tijdens het schrijven van deze recensie terug lees, valt het mij op dat het merendeel negatieve punten zijn over de graphics. Hier een aantal voorbeelden van mijn notities:
• Waterdruppels op scherm lelijk en blokkerig.
• Textures moeten nog laden tijdens het spelen (zelfs na installatie van disc).
• Teammaat blijft in muur vastzitten.
• Vijanden vallen ergens anders dood neer, dan waar ik ze neer schoot.
• Zelfs cutscenes zijn ondermaats.
• Lipsynchronisatie beschamend
Dit zijn maar een aantal punten (van een volledig a4’tje), maar er is nog veel meer mis met het uiterlijk van Colonial Marines.
Grafisch gezien is Aliens: Colonial Marines simpelweg oud en lelijk. De gezichtsanimaties van karakters zijn gedateerd en de lichteffecten zijn om te huilen. Laat je dan ook niet misleiden door de screenshots in deze tekst, want deze PR-beelden komen absoluut niet in de buurt van het eindproduct.
Artificial “Intelligence”
Artificial Intelligence (afgekort: AI) is de code in een spel, die normaal gesproken ervoor zorgt dat vijanden en computergestuurde teamgenoten doen wat zij moeten doen. “Normaal gesproken” is hier volledig op zijn plaats, want in Aliens Colonial Marines ben ik de domste teamgenoten tegengekomen sinds tijden. Ze lopen continu in de weg, of rennen regelrecht jouw kogels in. Gelukkig doe je op deze manier je teamgenoten geen schade aan, anders zou het spel nog veel frustrerender worden.
Niet alleen bij teamgenoten zit een steekje los. Ook de vijanden zijn niet achterlijk te noemen. De vijandelijke Wey-Yu soldaten openen het vuur op je…. zelfs al ben je onmogelijk te raken, omdat er drie muren tussen zitten. Het Wey-Yu korps neemt ook dekking, maar komt al tevoorschijn terwijl je het vuur op hen plek opent. Ook dit is de afgelopen jaren al stukken verbeterd in het shooter genre. Maar waar ik het meest teleurgesteld in was, naast de graphics, waren de computergestuurde Xenomorphs. Waar zij in de films snel/intelligent zijn en in groepjes samenwerken, komen de aliens in Colonial Marines als simpel schietvoer domweg op je afgerend. Een totale afbreuk aan hetgene wat de Xeno’s zo eng maakte in de films.
Aliens: Colonial Marines is: grafische zwaar achterhaald, gedateerde gameplay en heeft een achterlijke AI. Allemaal symptomen van een typisch gevalletje Duke Nukem Syndroom.
Duke Nukem syndroom
Duke Nukem Forever zou oorspronkelijk in 1998 op de markt verschijnen. Echter werd de game geplaagd door uitstel na uitstel en werden er steeds nieuwe ontwikkelaars aan de game gebonden. Uiteindelijk bracht Gearbox Software de game in 2011(!) pas uit, ruim 13 jaar te laat.
Dit was ook aan het eindproduct te zien en dan niet op een positieve manier. Duke Nukem Forever was erg gedateerd. Er zaten verschillende gameplay elementen in, die in de jaren hiervoor wel hadden kunnen werken en zelfs revolutionair hadden kunnen zijn. Maar doordat hij zo lang op de planken had gelegen was The King niet meer dan een schildknaap.
Hetzelfde is het geval met Aliens: Colonial Marines. In 2006 werd deze game aangekondigd en daarna meerdere keren uitgesteld. Met als resultaat dat ook in dit geval, het spel erg gedateerd overkomt. Het is niet zo’n tragisch geval als bij Duke Nukem, maar het zijn meer de kleine gameplay elementen die het hem doen. Zo wordt munitie niet automatisch opgepakt, zodra je er overheen loopt. Dit is inmiddels een element dat in de hedendaagse shooter een standaard is geworden. Ik vraag mij dan ook af, of het een bewuste keuze is geweest van Gearbox Software (toeval?), om dit er in te laten.
Multiplayer
Naast het verhaal, heeft Aliens: Colonial Marines een multiplayer modus. Deze bestaat uit vier verschillende modi, waarin één team controle heeft over de Marines en het andere over de Xenomorphs. Twee van deze modi zijn het standaard online knalvoer, namelijk team deathmatch en capture the flag. De andere twee standen zien we ook vaker terug, maar door de speciale Aliens-coating, zorgt het voor een spannende gameplay. Veel spannender dan de singleplayer zelfs.
In Escape is het de taak van vier mariniers om te ontsnappen uit een bepaald gebied. Het wordt hen lastig gemaakt door vier tegenstanders die met de Xenomorphs spelen. Bij deze modus heb ik echt op het puntje van mijn stoel gezeten. Hetzelfde had ik bij de Survival modus. Het is precies wat de naam zegt, een modus waarin je zolang mogelijk, met je team moet overleven. Terwijl je Xeno tegenstanders afschiet, komen er zo nu en dan ook speciale taken in beeld. Denk hierbij aan opdrachten als: sluit deze deur en las hem dicht, of plaats hier en daar bewegingssensoren (die overigens niks doen!).
De multiplayer heeft een klasse systeem als in Call of Duty, waarbij je een eigen soldaat zijn uitrusting kunt customizen. Dit houdt echter niet op bij de wapens, ook het uiterlijk van het soldaat kan aangepast worden. Hoe meer levels je omhoog gaat, hoe meer spullen je vrijspeelt voor je marinier of Xenomorph. Aan de Alien-kant is dit een stuk minder uitgebreid. Zo zijn er aan deze kant, drie standaard klassen waar je uit kunt kiezen. Het uiterlijk van deze drie klassen kan wel aangepast worden naar eigen smaak.
Eerlijk gezegd heb ik mij met de multiplayer meer kunnen vermaken dan met de singleplayer. Dit kwam, omdat menselijke tegenstanders, vaker de neiging hadden om met de Xeno’s zich te verstoppen en op je te wachten. Met als resultaat dat ik constant om me heen moest kijken waar ze wel niet konden zitten. Laat dit nou juist de achterliggende gedachten van de Alien films/games zijn, niet weten wanneer je aangevallen kan worden en uit welke richting het komt.
Conclusie
Aliens: Colonial Marines, was een spel waar ik erg naar uit keek. Zelfs toen ik in de laatste trailers zag dat het spel er niet grafisch goed uitzag, bleef ik hoop hebben dat Gearbox Software misschien op gameplay gebied mij wist te verassen. Wat ben ik van een koude kermis thuisgekomen. Colonial Marines is op bepaalde gebieden een vermakelijke shooter, maar wist mij meer te frustreren. De multiplayer daarentegen heb ik mij mee kunnen vermaken, maar dit kwam meer door de tegenstanders dan door de game zelf. De multiplayer is een leuke afwisseling op het gebruikelijke Call of Duty/Halo knalwerk. Voor fans van de films is het een feest van herkenning, maar ik betwijfel of ook bij hen deze game lang in hun console blijft zitten..
Aliens: Colonial Marines is vanaf nu beschikbaar voor Xbox360, Playstation 3 en PC. Een Wii U versie volgt later dit jaar.
Voor deze recensie is de Xbox360 versie gebruikt
Recensie: Marc de Haas