Net afgestudeerd aan de regieopleiding herneemt Olivier Diepenhorst Berenice als zijn eerste voorstelling bij Toneelschuur Producties. Dit door Jean Racine in de tweede helft van de zeventiende eeuw geschreven stuk was tevens de afstudeervoorstelling van Diepenhorst. De regisseur weet met de tekst ook vandaag de dag nog hevige emoties los te maken bij het publiek.
Berenice gaat over een prachtige Palestijnse vrouw voor wie twee mannen hun leven zouden geven. Antiochus is al jaren verliefd op haar, maar weet dat hij haar hart nooit zal veroveren nu zij dit hart al aan Titus heeft toevertrouwd. Titus staat voor een moeilijke keuze: de macht over zijn volk of de liefde van zijn leven? De kwelling die deze grootse liefde met zich meebrengt, is duidelijk voor de drie personages te veel. Zullen zij zelfmoord plegen omdat alles hun teveel wordt, of kwijnen ze weg terwijl hun liefde voor elkaar lijkt te sterven?
Het kleine decor op het gigantische speelvlak, de kille belichting en het heftige, bijna overdreven spel; allemaal dragen zij bij aan het overbrengen van de op zichzelf moeilijke tekst. De focus op het zelfmedelijden en de nadruk op het najagen van ware liefde lijken het hedendaags publiek sterk aan te spreken. Hiermee wordt ingespeeld op thema’s die toch zeker aan de orde zijn in de, volgens Diepenhorst, ‘Romantische tijd van nu’. De oude en poëtische tekst slaagt er helaas niet altijd in om deze thematiek helder over te brengen. Het spel maakt dat de toeschouwers zich kunnen identificeren met de bewogen karakters; de tekst op zich zelf schiet hier voor te kort.
Na afloop loopt men met een steen in de maag de zaal weer uit. Het publiek is getroffen door de kracht waarmee het verhaal van Berenice hen is verteld. Met deze interessante uitvoering van Berenice blijft Diepenhorst dichtbij de oorspronkelijke toneeltekst van Racine, maar wordt het publiek ondanks het ouderwetse taalgebruik toch emotioneel geraakt.
Susanne Boersma
Foto’s © Sanne Peper