Dat de mannen van My Morning Jacket uit het veteranendorp Louisville komen, heeft hen alles behalve belemmerd om te blijven steken in de klassieke Amerikaanse folk.
Sinds hun debuutplaat Tennessee Fire uit 1998 is My Morning Jacket goed aantal albums verder en komt op 6 juni hun zesde studioalbum uit in Nederland. Met Chris Martin (The Decemberists) als co-producer heeft MMJ een optimistisch klinkende, maar zeer intieme plaat uit weten te brengen.
Cirkel
In tegenstelling tot de eerste drie albums, is Circuital opgenomen in een oude kerk en laat negen gevarieerde en mooi gepolijste indiesongs horen. De nummers zijn opgenomen terwijl de band in een cirkel opgesteld stond en de strijkers zijn zoveel mogelijk live geprobeerd op te nemen. Vanaf vorige herfst waren er al drie nummers ten gehore gebracht tijdens de shows op Terminal 5 in New York, maar sinds 31 mei is het album nu voor iedereen bereikbaar.
Victory Dance is het eerste en tevens het meest live opgevoerde nummer op Circuital. De intro zet en creëert een schimmige sfeer om niet snel daarna een gedempt keyboard en zachte vocals in een langzaam voortkabbelend nummer te veranderen. De zang in de openingsplaat doet veel aan de nummers van José Gonzalez denken en vormt een goede opening voor de rest van de dromerige nummers op Circuital.
Circuital is overigens ook de naam van de tweede track: een uptempo, folky nummer dat net niet in het traditionele folk-patroon vervalt door haar funky sound. De combinaties van elektronische en akoestische wisselt zich sterk af op Circuital en past uitstekend bij de voorganger.
Het perfecte popliedje
Naarmate de plaat vordert, worden de nummers alsmaar vrolijker en The day is coming neigt behoorlijk naar het perfecte popliedje tussen de andere, mysterieuzere nummers. De strijkers zorgen voor het nodige dramatische effect en versterkt daarmee het beeld van een opkomende dag. Het nummers zit zo strak in elkaar en melodieus is alles precies op elkaar aangepast: geen enkel instrument wordt weggedoezeld. Het nummer komt vrij dicht in de buurt van het geluid van Californische jongensbandjes die over de ondergaande zon zingen, maar dat is niets negatiefs.
Wonderful is de eerste ballad op de plaat waarbij de strijkers die uit jaren ’30 Disney-tekenfilms afkomstig lijken een suikerzoete draai geven aan deze melodieuze plaat. Wonderful ontpopt zich zowaar in een waar countrynummer met een zware contrabas: een manifestatie en ode aan de Kentucky-roots.
Show op Broadway
Op de ballad volgt echter een nummer waarin de waarschuwing voor drugs centraal staat. Outta my system brengt dit thema op een heel luchtige manier en het is zowaar een lieflijk lied te noemen, dat toch een ruig randje vertoont als het refrein, en daarmee de elektrische gitaar, inzet. Het is ook een van de nummers waar de steelguitar eigenlijk onmisbaar is geweest voor een net niet cliché country-geluid. MMJ blijft telkens het klassieke met het eigen combineren en is daardoor niet exact in één hok te plaatsen. Het grote vrouwenkoor in Holding on to Black Metal doet veel denken aan een show op Broadway: de trompetten en de funky gitaar versterken nog meer.
MMJ laat een heel gevarieerd geluid horen op Circuital: First Light neigt naar de jaren ’80 door de fuzzy bass en keyboard-loops. You wanna freak out doet door zijn titel naar een boos Foo Fighters-nummer denken (Break out), maar vormt echter een bedeesde versie waarin de steelguitar weer het traditionele tintje weet aan te brengen.
Sfeer
Slow tune is de tweede ballad op de plaats en doet veel denken aan de nummers ten gehore gebracht door Robert Plant en Alison Krauss op Raising Sand. De gitaarsolo maakt de sfeer compleet, maar de plaat is ondanks haar mooiheid een toch wat abrupte overgang gezien het tempo van de vorige nummers. Moving away is een wel erg trage afsluiter en had eigenlijk beter de titel van de vorige track kunnen krijgen.
MMJ heeft de langzame nummers allemaal voor het laatst bewaard en hiermee is het een vrij teleurstellend einde van een vrij energieke plaat. De band heeft met Circuital een album uitmaken dat inhoudelijk meer bevatte en waarmee ze een statement uitdragen. Circuital is een goede plaat, maar tegen de tijd dat Moving away is afgelopen ben ik alweer vergeten hoe de rest van het album heeft geklonken.
Gelukkig is de cd-speler van plan weer opnieuw te starten.