Eerder dit jaar bracht Tim Hecker het geweldige album Ravedeath 1972 uit, waarvoor de basis was opgenomen op een kerkorgel in een verlaten kerk in IJsland.
Pitchfork verklaarde het “Best New Music” en beschreef het concept als een spanningsveld tussen organische muziek die wordt aangevallen door elektronica. Toen later bekend werd dat Hecker een album zou uitbrengen met de basisstudies voor Ravedeath 1972, was de muzikale wereld geïntrigeerd: zou dit een solo-orgel album worden?
Satie
Dit bleek niet het geval: Dropped Pianos is boven alles een album met veel Satie-esque mineur pianopartijen. Veel reverb, soms kunstmatig verkort of verlengd, en meer gebaseerd op thema’s dan op liedjes. De titels zijn dan ook simpelweg Sketch 1 tot en met Sketch 9. Elektronica blijft op de achtergrond, behalve in de laatste sketch. De brom die geleidelijk opkomt gaat bijna naadloos over in de opener van Ravedeath 1972, Piano Drop. De albumhoes is ook een negatief van de foto gebruikt voor Ravedeath 1972.
Making of-albums zijn vaak voer voor de hardcore fans die iedere opname van een artiest in hun collectie willen hebben. Dat is met Dropped Pianos echter zeker niet het geval – de muziek van Hecker is toch al een “acquired taste”, maar mensen die openstaan voor soundscapes en het gezoem en gebrom van Ravedeath 1972 iets te veel van het goede vinden, doen er goed aan om Dropped Pianos een kans te geven: wellicht geeft wat inzicht in de onderliggende structuur van Hecker’s werk genoeg aanleiding om ook de sprong te maken naar zijn wat pittiger werk. De man verdient het voor zijn onophoudelijke drang naar een combinatie van “high brow” kunst en mooie geluiden.
Jacco Kuipers