Het was naar mijn idee slechts een kwestie van tijd voordat Ghost of Tsushima een speciale versie voor de PS5 zou krijgen. Als “de laatste grote PS4-game” trok hij op glorieuze wijze de laatste loodjes uit de console. Zoals ik in mijn review vorig jaar al zei, is het een geweldige game die goed draait en voor adembenemende plaatjes zorgt. Met de Director’s Cut zijn er wat quality-of-life aanpassingen gedaan die gepaard gaan met een gloednieuwe uitbreiding.
Wat is er nieuw?
Een paar maanden geleden kreeg de PS4-versie al een speciale patch waarmee hij op Sony’s nieuwste console op een vloeiende 60fps kon draaien. Het maakt het iets minder filmisch, maar het kwam de gameplay ten goede. De quality-of-life functies die nú zijn toegevoegd gaan echter verder dan dat.
Een target lock optie voor tijdens de gevechten zat bijvoorbeeld om een bewuste reden vanuit de ontwikkelaar (zodat je niet zou gaan button bashen) niet in de originele game, maar is nu via de Director’s Cut toch toegevoegd aan zowel de PS5 als PS4-versie van de game. Iets wat vorig jaar wonderbaarlijk ontbrak was lip-sync voor de Japanse voice-overs, ook dat is nu aangepast. Het zijn kleine dingen, maar niet per se iets om over naar huis te schrijven.
Waar ik wel razend enthousiast over ben is de ondersteuning van de DualSense controller. Het geeft net dat beetje extra aan een game die al subliem was en het voelt tijdens het spelen niet aan als een gimmick. Zowel de haptic feedback als de vernieuwde triggers worden goed gebruikt tijdens het spelen en sommige functies helpen je ook daadwerkelijk. Natuurlijk is het grappig dat je een kat realistisch voelt spinnen via de controller, maar het feit dat je daadwerkelijk de windrichting voelt via de trillingen is erg handig als je net even hebt gemist waar de route wijzende windvlaag naar toe ging. Ook het schieten van pijl en boog voelt net even dat stukje intensiever door de triggers die terugwerken terwijl je de boog aanspant.
Allemaal leuk die upgrades maar de grootste toevoeging – die de kosten voor een upgrade wat mij betreft ook zeker rechtvaardigen – is een nieuw eiland om te verkennen met verhaalmissies en sidequests.
Iki Island
Iki Island is (voor nieuwe spelers) na Act 2 te bereiken en vertelt een verhaal dat meer informatie en diepgang geeft over het verleden van Jin en zijn familie. Naast de Mongoolse binnendringers is ook zijn familie namelijk niet bepaald welkom op het eiland, waar zij hebben getracht deze op een vijandelijke manier over te nemen. Aan het hoofd van dit specifieke Mongoolse clubje, staat “The Eagle” die Jin al vrij snel via een vergif hallucinaties laat krijgen. Een handig trucje om flashbacks op een logische wijze goed te keuren. Meer wil ik niet kwijt over het verhaal ivm spoilers, maar naast het verhaal waar je in zo’n 3-4 uur doorheen bent, is er nog genoeg te doen op het eilandje.
Het is (logischerwijs) een stuk flink kleiner dan Tsushima, maar voor mijn gevoel een stuk dichter bepakt met activiteiten. Naast de bekende vossentempeltjes uit de hoofdgame, kom je nu ook andere dieren tegen, waar je middels een kleine minigame met je fluit vrienden mee kan worden. Of zijn er, naast de minigames waarbij je bamboestokken moet doorklieven, nu ook Archery challenges. Op papier doet Iki Island eigenlijk precies wat de hoofdgame ook al goed deed, maar breidt het dit uit met extra activiteiten die nieuw zijn.
Daarnaast weet het ook op het gebied van vijanden veranderingen aan te brengen. Nieuwe vijanden zijn er bijvoorbeeld in de vorm van Sjamanen, die met hun dans en zang vijanden extra sterk maken, wat weer een tactische laag boven op de gevechten legt waarbij je al constant op je hoede moest zijn. Om het nog moeilijker te maken, kunnen vijanden nu tijdens het vechten ook van wapen waardoor je zelf steeds van ‘stance’ moet wisselen mid combat. Als je omringt wordt door meerdere vijanden, stuk voor stuk met een ander wapen kan het al vrij hectisch worden. Erg gaaf, maar voor mij – die de game al een jaar niet meer had gespeeld en de besturing was vergeten – vrij pittig! Een testrondje op Tsushima kan zeker geen kwaad als je al even niet meer hebt gespeeld en naar Iki Island wil varen.
Upgraden?
Maar hoe kan je de Director’s Cut spelen als je de game al hebt, of als je die nog niet hebt? Laten we beginnen met de makkelijkste optie: je hebt de game nog niet. Dan kan je heel simpel de Director’s Cut kopen voor de PS4, of voor de PS5. Alles wat hierna komt is een stuk ingewikkelder. Houd je vast.
Mocht je namelijk de game al hebben op de PS4 en de Director’s Cut content willen spelen, kan je hem upgraden naar een PS4-versie voor twintig euro. Mocht je inmiddels de PlayStation 5 hebben staan en jouw PS4-versie van Ghost of Tsushima willen upgraden naar de PlayStation 5 Director’s Cut, kost je dit 30 euro.
Heb je de PS4-versie van de Director’s Cut hebben gekocht en wil je deze pas upgraden als je een PS5 hebt weten te bemachtigen – wat vrij aannemelijk is gezien de huidige stock status – kan je die upgraden naar een PS5-versie voor tien euro.
Om het verwarrende plaatje tot slot nog af te ronden; kan je jouw “gewone” PS4-versie van Ghost of Tsushima gratis upgraden naar een PlayStation 5-versie van de game, maar dan heb je geen toegang tot de Director’s Cut functies.
Conclusie:
De Ghost of Tsushima Director’s Cut geeft je – of je nou upgrade vanaf de originele game, of hem voor de eerste keer koopt – flink waar voor je geld. De game was vorig jaar al geweldig en is door de DualSense implementatie nog beter geworden. Dit is weer zo’n game die je de mogelijkheden van de nieuwe controller laat “voelen”. Daarnaast is de Iki Island DLC meer van hetgeen dat de basisgame al was, zonder dat het als oprekken aanvoelt door de toevoeging van nieuwe vijanden en een goed gevuld eiland.
De Ghost of Tsushima: Director’s Cut is nu beschikbaar voor de PlayStation 4 en PlayStation 5. Voor deze review is de PS5-versie gebruikt.