Ontwikkelaar DONTNOD kennen we vooral van de Life is Strange-games, waarin je speelt als tienermeisjes in een tienerwereld. Met hun nieuwste game pakken ze het volledig anders aan en kruipen we in de rol van bloed drinkende vampier.
To eat or not to eat
Het jaar is 1918, de Spaanse griep maakt haar slachtoffers en dokter Jonathan Reid wordt wakker in een massagraf, niet wetende wat hem is overkomen. Waar hij al wel snel achterkomt is dat hij een vampier is, inclusief de daarbij horende hongerige perikelen. Vampyr onderscheidt zich met het verhaal en de daarbij horende morele keuzes die je moet maken. Als voormalig legerarts word Jonathan opgenomen in een ziekenhuis om mensen te helpen, maar komt hij ook mensen tegen in de straten. Binnen no-time heb je al een aantal quests te pakken die je kunt oplossen, waardoor jouw band met de bevolking groeit. Er hangt echter wel een grote maar aan deze band. Je bent en blijft een vampier die zich moet voeden met bloed van de levenden. Zo nu en dan moet je dan ook een keuze maken om slachtoffers te maken. Nu zijn sommige keuzes vrij zwart-wit, waarbij het vrij duidelijk is via de bad guy (dus de “juiste” keuze) is, maar DONTNOD zet jou als speler– net al in Life is Strange – ook hier voor een aantal beslissingen die een stuk lastiger zijn om te maken. Het is een unieke twist op de bekende formule waarin keuzes invloed hebben op je game die ik nog niet eerder in deze vorm heb gezien.
De setting helpt ook zeker mee aan de vibe van Vampyr. De straten zijn donker, grauw en smerig, alles wat je verwacht van die periode en het heersende ziektebeeld. Het occulte sausje maakt het hierbij helemaal af. Maar hoe goed bedacht de keuzes wel niet zijn, het moet wel leuk zijn om te spelen en daar laat de game aardig wat steken vallen.
Technische issues
Vampyr is een rasechte RPG en daar hoort dan ook een systeem bij waarmee je Jonathan zijn powers naar eigen wens kunt uitbreiden. Deze powers komen terug in de gevechten, maar ook daarbuiten, waardoor het loont om goed na te denken over hoe je de beschikbare punten wilt verdelen. Klinkt goed en we hebben het ook al vaker gezien, alleen de daadwerkelijke uitwerking ervan is minder.
Het vechtsysteem is namelijk simpelweg lomp te noemen. Jonathan speelt meerdere wapens en powers vrij, maar de algehele feel voelt onafgewerkt en niet altijd even responsief aan. De ontwikkelaar heeft gekeken naar grote titels als de Dark Souls-game voor de gevechten, maar weet dit niet goed te implementeren. Mocht je doodgaan (wat in mijn geval nog wel eens gebeurde), zijn de lange laadtijden ook een setback.
Doordat de graphics nou ook niet bepaald van deze tijd zijn, zorgt dit alles ervoor dat het geheel aanvoelt als een B-game waar geen hoog budget aan is uitgegeven.
Conclusie
Vampyr is een geval apart en zal lang niet voor iedereen een aanrader zijn. Grafisch en technisch mag het dan wel niet de meest hoogstaande game zijn, toch is het verhaal leuk om door te spelen. Dit komt vooral door de keuzes die gemaakt moeten worden en de unieke twist die daaraan wordt meegegeven.
Vampyr is nu beschikbaar voor de Xbox One, PlayStation 4 en PC. Voor deze review is de PlayStation 4-versie gebruikt.
