In 2007 was Björk voor het laatst in Nederland voor een concert. Fans die haar live willen zien, moeten dus naar het buitenland. Wij reisden onder andere af naar Reykjavik en Gent. Gelukkig konden fans op 7 mei toch min of meer genieten van de recente show Cornucopia, dankzij een concertfilm die eenmalig in de bioscoop te zien was.
Heerlijk zittend in de zachte stoel van de bioscoopzaal waren de verwachtingen hooggespannen. De Cornucopia-tour kreeg wereldwijd goede kritieken en Björk weet altijd muzikaal en visueel te verrassen. Toch viel de avond in zijn geheel een beetje tegen. Zeker als je het vergelijkt met andere concerten die recent in de bioscoop te zien waren. Bijvoorbeeld Stop Making Sense van de Talking Heads die we in een IMAX-zaal zagen. Daar had je echt het gevoel midden in de actie te zitten. Stilzitten was geen optie.
Van een afstand
Bij Cornucopia was het tegendeel het geval. Het geluid was veel te zacht, waardoor je nooit onderdeel was van het geheel, maar juist een toeschouwer die van een afstand meekijkt. Daar valt of staat zo’n concert in de bioscoop natuurlijk mee. We hadden gehoopt op een mooi afgestemde loepzuivere 7.1-mix, die de bijzondere arrangementen van Björk op betoverende wijze naar de bioscoopzaal zouden brengen. Geen flauw idee of dit aan de bioscoop in kwestie lag of dat de film zelf zo flauwtjes is. Op het scherm gebeurde in ieder geval genoeg dat een mooi geluid zou rechtvaardigen.
Of het met een betere geluidsmix beter zou zijn weten we niet zeker, maar de afstandelijkheid had ook zijn neerslag op wat we op het podium/bioscoopdoek zagen. De maskers en de make-up van Björk, het gordijn dat regelmatig voor het podium hing en de sterke focus op de videobeelden versterkten het kille gevoel. Zo zie en hoor je te weinig van het publiek.
Dwarsfluit
Voor wie de sterke minpunten los kon laten, was er gelukkig ook genoeg te genieten. De muziek van Björk is spannend en afwijkend van de voorspelbare hedendaagse norm binnen de popmuziek. De arrangementen met een hoofdrol voor de dwarsfluit zijn prachtig en ook de komst van een IJslands koor zorgde voor dynamiek én mooie beelden. Ook bijzonder waren de uitstapjes naar een zogenaamde reverb chamber op het podium. Al had hier de camera wel wat dichter op de actie mogen zitten.
Als bonus waren er na de film nog drie door Björk geselecteerde videoclips te zien. De eerste daarvan was de clip van fossora en ook deze had last van het gebrek dat als rode draad door de avond liep: het zwakke geluid. De lekkere gabberbeats in het nummer klonken saai en tam in deze setting. De bijzondere muziek van Björk kwam wederom niet uit de verf. Hopelijk is Cornucopia snel in Nederland via Apple TV te bekijken. Dat krijgt de film van ons nog een herkansing met weliswaar een kleiner scherm, maar waarschijnlijk wel een beter geluid.