Na de gebeurtenissen in Batman v Superman Dawn of Justice is de ‘man van staal’ dood en moet de wereld het doen zonder hem. Het kan haast niet anders, of juist op dat moment start een invasie. Batman (Affleck) kan dat niet in zijn eentje aan, waarna hij een team samenstelt om hem te helpen. Een team dat naast hem bestaat uit Wonder Woman (Gadot) die we al eerder zagen in haar eigen film en nieuwkomers Cyborg, Flash en Aquaman.
Het verhaal is dunnetjes en het uiteindelijke doel van de film is – net als de eerste Avengers film – puur om het team samen te krijgen voor sequels. Te allen tijden is de film voorspelbaar en het zal je ook niet verbazen als een zeker personage terugkeert. De toon van de film is een grote verandering vergeleken met voorgangers Man of Steel en Batman v Superman. Waar deze serieus van toon waren, wordt hier een veel luchtigere humoristische kant van DC getoond. Met name The Flash en Aquaman zorgen voor de nodige grappen, waardoor een goede opbouw wordt gemaakt voor hun aankomende solofilms.
Luchtige vibe
Deze luchtige vibe werkt en hoewel sommige oneliners simpelweg corny zijn en het niet hetzelfde gevoel weet neer te zetten als Wonder Woman dit deed, is dit weer een stap de betere kant op voor Warner Bros. Hierdoor is Justice League en stuk beter dan de hiervoor genoemde films met Batman en Superman. Grootste minpunt voor mij persoonlijk was dat Batman ook humoristisch wordt neergezet en hierdoor alles van de chagrijnige oudere vigilante die in Dawn of Justice werd neergezet, in één klap teniet is gedaan.
Met een duur van net geen twee uur is het de kortste DC Comics-film van dit moment. Toch krijgt ieder teamlid van de Justice League genoeg screen time om zich te ontwikkelen. Zelfs zonder enige kennis van de comics, krijg je al genoeg mee van hun achtergrond. Het blijft hier echter bij de teamleden, want badguy Steppenwolf is één van de minst interessante schurken die ik de afgelopen jaren in een superheldenfilm heb gezien. Zijn motivatie is dunnetjes en om het nog een stapje erger te maken, ziet de computer geanimeerde villain er gedateerd uit. Qua mindere computerbeelden blijft het hier niet bij, want ook op andere momenten is duidelijk te zien dat Hollywood inmiddels verder is dan dit. Met name de weggephotoshopte snor van Henry Cavill (die hij niet mocht afscheren vanwege de nieuwe Mission Impossible) is op momenten goed te zien.
Conclusie
Justice League is een uniek geval en liet mij in tweestrijd achter. Het is een superheldenfilm die “oké” is. Niet meer, niet minder. De CG van onder andere de bad guy is samen met zijn motivatie ondermaats en ook het verhaal is magertjes. Toch zijn de interacties tussen de leden van Justice League en hun persoonlijke ontwikkelingen erg vermakelijk en zorgt het team ervoor dat Justice League zeker geen vervelende zit is. Ik ben dan ook erg benieuwd naar wat er gaat komen (met name door de tweede post-credits scene, dus blijf zeker nog even zitten).