Je wilt er begin augustus misschien nog niet aan denken, maar de dagen zijn al aan het inkorten op weg naar het onherroepelijke najaar. Donkere namiddagen en avonden, regen, wind, en wellicht sneeuw staan in de coulissen te popelen om hun ding te komen doen. Om in die sfeer te komen, bespreken we vandaag de debuutroman van de Engelse schrijver Ali Shaw – The Girl with Glass Feet (in het Nederlands verschenen als Het Meisje met de Glazen Voeten).
Plaats van handeling is een groep fictieve eilanden aan de noordkant van Groot-Brittanië. Kleur is verdwenen uit deze omgeving, en de eilandengroep lijkt in een eeuwige winter terecht te zijn gekomen. De eilanden huisvesten naast een wat excentrieke bevolking ook een aantal onmogelijke dieren: moth bulls, oftewel kleine hoefdieren met vleugels, en een schepsel dat alle kleur wegneemt uit ieder wezen dat ‘m ziet. Ida is naar één van de eilanden teruggekomen om een kuur te vinden voor haar onmogelijke medische probleem: haar voeten zijn in glas veranderd. Ze ontmoet local Midas Crook, een verlegen fotograaf die haar na wat twijfels wil helpen.
Prachtige karakterschetsen
De verhaallijn klinkt haast kinderachtig als dit kort word beschreven, maar de echte kracht in Shaw’s roman is het schetsen van de kille, grauwe, zwart-witte omgeving. Iedereen op of rondom de eilandengroep heeft een groot probleem of een groot verlies dat verwerkt moet worden. De belangrijkste karakters willen elkaar wel helpen, maar zwelgen ook in hun eigen verkeerde beslissingen uit het verleden. De Shakespeare-esque dramatische verhaallijn waarin Midas (zie ook de metafoor van de koning Midas die alles dat hij aanraakte in goud zag veranderen) en Ida elkaar leren kennen terwijl Ida’s toestand verslechterd is haast een vehikel waaraan prachtige karakterschetsen en sfeerbeschrijvingen worden opgehangen. En Shaw weet de vaak gevoelige materie met precies genoeg afstand te benaderen om zoetsappig te worden.
Het Meisje met de Glazen Voeten is een fantastisch sfeervol boek, dat een veel groter publiek verdient dan het tot nu toe heeft gekregen. Het boek is wellicht niet helemaal geschikt voor midden in de zomer. Mogen wij als serveersuggestie zeggen dat dit boek goed samengaat met de eerste herfst-regenbui, een goed glas wijn en muzikale omlijsting van de hier eerder beschreven Puzzle Muteson of Olafur Arnalds? Ja, inderdaad, twee artiesten afkomstig van duistere, winderige eilanden waar alle kleur verdwenen lijkt te zijn…