Niets menselijks is ons vreemd. Zo ook niet het erg laat ontdekken van een plaat die naar onze mening een veel groter publiek verdient dan deze tot nu toe heeft gekregen. In dit geval gaat het om het laatste album van de IJslandse pianist / arrangeur Ólafur Arnalds. And They Have Escaped the Weight of Darkness kwam vorig jaar in april al uit, maar onze belangstelling werd gewekt na een recente show in Chicago.
De muziek bestaat over het algemeen uit een aaneenschakeling van langzaam gespeelde motieven op piano, aangevuld door viool en cello, en heel soms met drums of elektronische beats. Echt klassiek is het niet, daarvoor zijn de songstructuren teveel als popmuziek opgebouwd – veel herhalingen van thema’s, met geleidelijke uitbreiding van het aantal gespeelde instrumenten. Ook houdt Arnalds zich over het algemeen redelijk aan traditionele toonladders.
Als we dan toch vergelijkingen willen treffen, zouden we dit het met klassieke instrumenten gespeelde instrumentale broertje van Sigur Rós, Explosions in the Sky en Godspeed! You Black Emperor kunnen noemen. Of, wat obscuurder, een wat toegankelijkere uitvoering van jaren 90 neo-klassiekers Rachel’s Orchestra. Hoogtepunt? Het openingstweeluik Þú Ert Sólin/Þú Ert Jörðin (en ja, wij hebben dit gekopieerd en geplakt uit iTunes) met zijn naadloze overgangen, schitterend opgebouwde klanken en bijna voelbaar gestreken middensecties, en het bombastisch walsende Tunglið.
Sigur Rós, Múm, en nu Ólafur Arnalds… Wat zou er toch in dat IJslandse water zitten?