Het duurde en het duurde. De sneeuw verhinderde de band om op tijd te beginnen en dertig minuten na het beoogde begin kwamen de leden één voor één binnen druppelen.
Met een vriendelijke glimlach en een verontschuldigende handbeweging liet zanger Bobby Hecksher het publiek meteen vergeten dat het al een behoorlijke tijd stond te wachten. Daarbij komt ook nog dat The Warlocks zo’n type band is waarbij de leden zelf al hun spullen moeten installeren en dat je dan eigenlijk niet weet wanneer ze klaar zijn met de soundcheck.
Uiteindelijk beginnen ze maar
Het oeuvre van The Warlocks biedt niet heel veel stilistische uitschieters en het is zelfs voor een fan als ik af en toe gissen welk nummer ze spelen omdat bijna elk nummer hetzelfde begint.
The Warlocks begint op deze avond met een nummer van het laatste album The Mirror Explodes wat als een verlengde gezien kan worden van het vorige eveneens erg psychedelische album Heavy Deavy Skull Lover. Het voorlaatste album uit 2008 was voor mij een enorme teleurstelling na het vrij briljante doch simpele Surgery wat mij op deze avond doet hopen dat juist het latere materiaal meer wordt ontweken om het publiek niet teveel te belasten met alleen maar semi-geïmproviseerde nummers die wel zes minuten te lang duren.
Het vroegere materiaal van The Warlocks, zoals de lp Phoenix met de hits Shake the Dope Out en The Dope Feels Good wordt ruimschoots aandacht geschonken tijdens het concert en ook dat vind ik jammer. Dit soort van over de top hippiealbum waarin je hoort dat Bobby Hecksher destijds net uit The Brian Jonestown Massacre is gestapt bestaat vrijwel louter uit meezingers en drieakkoordenschema’s waarbij het dan wel moeilijk is als toeschouwer stil te blijven staan. Maar het besef bij dit album dat The Warlocks niet meer dan een spin-off zijn van de Brian Jonestown Massacre is groot.
Dus mijn hoop is gevestigd op het tweede album Surgery, het album waar juist afstand genomen wordt van de al te vrolijke gitaar nummers van Phoenix. Tevens de tijd dat Bobby Hecksher nog niet zo verslaafd was aan zijn reverb-pedaal. Op Surgery komen alle kwaliteiten van The Warlocks samen. Een perfecte mix van psychedelica, pop en nonchalance die de band naar een hoger niveau tillen. Het is te hopen dat ze vanavond maar al te gretig uit deze doos zullen graaien.
Maar de hoop is ijdel
De band is bezig met een verzameling van oud materiaal met nummers als Hurricane Heart Attack en Shake the Dope Out die voor er voor het publiek als zoete koek ingaan maar voor mensen zoals ik, die voor zichzelf hebben bepaald wat het beste geluid voor de band is, is het een teleurstelling. Ook het nieuwere materiaal wordt teveel tijd gegund waardoor het publiek op een irritante manier heen en weer wordt geschipperd tussen enorme harde geluidsgolven en dreunende bas enerzijds en te vrolijke meedeinende popnummers anderzijds.
Naarmate het concert zijn einde nadert (en de band heeft geen oneindige discografie dus dat duurt niet lang) begin ik steeds vuriger te wensen dat de band alsnog één nummer van Surgery zal inzetten. Om als het ware toch nog voor blessuretijd een eretreffer te maken. Want The Warlocks staan vanavond achter en ik baal. Maar uiteindelijk gebeurt het toch. Weliswaar niet voor de blessuretijd maar tijdens. Het verlossende akkoord komt tijdens de toegift wanneer Hecksher begint met de eerste noten van Comme Save US en hij mij verlost van een vrij saaie en onsamenhangende vrijdagavond in Paradiso. Toch nog die eretreffer die de thuisclub (lees IK) verdiende en heel erg nodig had.
Ik wil hierbij ook nog opmerken dat de vooral psychedelischere nummers vooral ook heel erg verloren gaan door het enorm slechte geluid dat de kleine zaal van Paradiso voortbrengt. Volgens mij heeft de geluidstechnicus te lang in Paradiso gestaan en is hij nu doof. Het geluid is verschrikkelijk overstuurd en uit balans. Hoe dan ook: al met al had de avond beter kunnen zijn wanneer de band zich meer gefocust zou hebben op nummers als Radiation en Evil Eyes Again. Nummers die daadwerkelijk de potentie hebben The Warlocks als bovengemiddelde band te beschouwen. Die kans hebben ze vanavond in ieder geval laten liggen.
Pim C de Vries