“A match made in heaven”. Dat was onze eerste gedachte toen bekend werd dat de mannen van Daft Punk werden gevraagd om de soundtrack van de nieuwe Tron-film te verzorgen.
Vrijwel heel muziekliefhebbend internet zit al enige tijd te wachten op “de nieuwe” Daft Punk, en de virtuele wereld uit de Tron-films past perfect bij de muziek die Guy-Manuel de Homem-Christo en Thomas Bangalter door de jaren heen hebben gemaakt. Tel daar de robot-persona’s van de heren bij op, en de conclusie is daar: dit kon wel eens heel goed gaan werken. In stilte hoopte iedereen dat deze soundtrack ook weer een reden zou zijn om te gaan touren, gezien de reputatie die het duo heeft opgebouwd met hun spectaculaire podium-ontwerpen en visuals.
Nu Tron Legacy bijna in de bioscoop draait, is de soundtrack eerder deze week uitgekomen. En om meteen maar met de deur in huis te vallen: het is geen alledaags Daft Punk album. Het is echt een soundtrack. Dat betekent dat de 22 tracks allemaal relatief kort zijn, en op het eerste gehoor zijn geschreven met specifieke scenes in gedachten. Wie uitsluitend knorrende bassen en analoge synths verwacht, komt bedrogen uit: meer dan de helft van de soundtrack bestaat uit orkestrale stukken, waarbij het niet duidelijk is in hoeverre De Homem-Christo en Bangalter hier de hand in hebben gehad. Daarbij moet wel worden opgemerkt dat Daft Punk zo hier en daar de muzikale rol van het orkest vervangt door synths en drumcomputers. Hierdoor klinkt het album af en toe als een 21e eeuwse uitvoering van de werken van John Williams.
Hand van de meester(s)
Pas vanaf de tweede helft van het album, in tracks als Derezzed (die al eerder was gelekt), End of Line en het geweldige Tron Legacy (End Titles) valt de hand van de meester(s) te herkennen. Laatstgenoemde track bestaat uit een steeds verder oversturende bas, drumcomputer en synths die niet in een Commodore 64-game zouden misstaan, waarna het orkest wordt toegevoegd voor de climax.