Je zou het niet zeggen, maar Tekken bestaat inmiddels 30 jaar en slaat stevig om zich heen met het nieuwste deel in de serie. Tekken 8 is een evolutie van wat er voor kwam wat vertrouwd, maar niet te bekend aanvoelt.
Tekken is niet de oudste of eerste vechtgame; Street Fighter II begon al een paar jaar eerder en Virtua Fighter verkende als eerste de derde dimensie. Wat Tekken opmerkelijk maakte, waren de krachtige 3D-modellen die realistisch oogden en een meer natuurlijke speelervaring boden, zij het enigszins log. In Tekken zijn er speciale bewegingen, maar het zijn de vele normale aanvallen die je achtereen uitvoert om combo’s te creëren. Dit resulteert in een meer steile leercurve dan bij games die het inspireerden, zoals Dead or Alive en Soul Calibur. Deze inspanning loont echter wanneer je de tijd neemt om het spel te leren. Hoewel Tekken enkele nieuwe functies toevoegt, blijven de basismechanismen grotendeels onveranderd, waardoor ervaren Tekken-spelers hun kennis gemakkelijk kunnen meenemen naar een nieuw deel.
Genoeg te doen
Content is er in ieder geval genoeg, want naast de onzinnige story mode, is er de coole Arcade Quest, de Tekken Fight Lounge waar je online kunt spelen, de vele mogelijkheden tot customisen en als laatste kent Tekken 8 de terugkeer van Tekken Ball. Die story mode is onzinnig in de zin dat de verhalen en de excuses waarom deze mensen bij elkaar komen en de strijd aangaan echt klinkklare nonsens is. Veel te veel woorden, zonder ook maar iets te zeggen en chaotische, bizarre en vooral over-de-top scènes vullen de ruimte tussen de gevechten in. Toch is het de moeite om het te doorlopen omdat het je een voorproefje geeft van de personages en hun speelstijl; en toegegeven: ook ik zat soms met een kleine glimlach naar de absurditeit te kijken. Veel tijd bracht ik door in Arcade Quest waar ik met mijn Xbox Live-achtige avatar mensen uitdaagde om het gevecht aan te gaan. Ook hier wordt je aan de hand meegenomen en langzaam bekend gemaakt met alle systemen en zo staat Tekken 8 ook goed open voor de nieuwkomer.
Spectaculaire actie en destructie
De meest opvallende verandering is de overstap naar de Unreal 5-engine, wat resulteert in verbluffende visuele pracht. Niet alleen worden details met meer zorg weergegeven, maar vooral lichteffecten, mist en reflecties brengen de wereld echt tot leven. Karakters tonen een menselijker uitstraling dankzij beter gedetailleerde huid en meer expressieve ogen. Tijdens het spelen had ik echter niet veel tijd om dit te bewonderen. Daarom bleek het de moeite waard om gevechten van anderen te volgen om pas echt te begrijpen hoe levendig deze wereld is. De manier waarop mensen op de achtergrond bewegen en juichen, hoe beekjes kabbelend hun weg vinden en hoe een zonnestraal stof en steen in een donkere grot doet oplichten, maakte diepe indruk. Destructie is nog altijd een onderdeel van deze game en geregeld werd de wereld om hen heen gesloopt. Zo stuurde ik de Russische gevechtsrobot Jack door muren en een balkon in een prachtig paleis. Op straat, omringd door de knipperende lichten van politieauto’s, vielen een aantal hotdogkraampjes ten prooi aan mijn gevecht met worstelaar King. In een wereld van het onderbewuste beukte ik Nina door drie lagen grond om uiteindelijk te belanden in een psychedelische woestijn. Dit voegt altijd een extra dimensie toe, omdat het niet constant gebeurt en niet in elke arena mogelijk is, waardoor dergelijke momenten des te krachtiger worden. Over levels gesproken, bereikte de ervaring zijn hoogtepunt in een Peruaans bergdorp, waar ik te midden van alpaca’s op een boerderij vocht. Ondanks het duistere en onsamenhangende verhaal van Tekken, straalt het spel lichtheid en humor uit. Hoeveel andere vechtspellen ken je waarin je letterlijk in de stratosfeer vecht op een vallende komeet, vermomd als een panda in een bijenpak?
Zoek je vechter
De ervaren vechters zoals Law, Alisa en Hwoarang voelen direct vertrouwd aan, precies zoals je zou verwachten. Slechts één dag gaf me genoeg ruimte om de controle te krijgen over andere strijders. Zo kon ik goed overweg met nieuwkomer Reina, die met haar Taidō martial arts buitengewoon snel is en naast snelle trappen ook een flinke dosis van Heihachi’s oude moveset beheerst. Met haar kon ik moeiteloos combo’s maken met trappen, klappen en sprongen, en snel de afstand tot mijn tegenstander overbruggen om constant druk uit te oefenen. Jun, terug van weggeweest sinds Tekken 2, heeft een bedachtzame vechtstijl die haar huismoeder-uitstraling sterk compenseert. Het anticiperen op aanvallen en deze slim bestraffen werkt uitstekend met Jun, in tegenstelling tot over-the-top personages zoals de andere nieuwkomer Victor, gekleed in een glanzend zilveren pak met vuurwapens, gadgets en een cybernetisch zwaard, die vol in de aanval kan gaan. Victor kan in en uit de realiteit faseren, wat hem behoorlijk lastig maakt om tegenover je te hebben. Een andere nieuwkomer, Azucena, de Peruaanse koffiekoningin, biedt een unieke mix van draaibewegingen en ontwijkende aanvallen, terwijl ze met haar lange benen aanzienlijke schade kan aanrichten. Met 32 personages is het rooster iets kleiner dan in Tekken 7, maar het voelt goed in balans en bood mij voldoende stof tot nadenken tijdens mijn speeltijd.
Ook voor de nieuwkomer
Noemde ik eerder al dat er ook voor de nieuwkomer gezorgd wordt, moet je weten dat dit niet alleen de tutorials zijn. Tekken 8 kijkt naar wat Street Fighter 6 onlangs voor elkaar kreeg met zijn moderne controls en neemt dit een stapje verder. Het kent een dergelijk systeem, waarbij inputs minder complex zijn en mensen die wel het inzicht hebben, maar de vingervlugheid missen, ook van fighting games kunnen genieten. Deze Special Style controls kun je op ieder moment in- of uitschakelen door de linkerbumper in te drukken en kunnen zo ook gebruikt worden om even uit een benarde situatie te komen of om inspiratie op te doen voor de te maken combo’s. Een reeks van combo’s in de lucht, waarbij je special move na special move perfect opvolgt, voer je simpel uit door een knop in te drukken. Zelf vreet dit aan mijn misplaatste eergevoel dus koos ik er weinig voor om het te gebruiken, maar ik ben blij dat het er is. Ook simpel, maar wel heel effectief is de nieuwe Heat-meter die opbouwt en één keer per ronde een speciale aanval laat gebruiken. Dit gaat gepaard met een dikke animatie en is heerlijk te combineren met andere aanvallen.
Conclusie
Tekken 8 voelt als een heerlijke evolutie die de serie toegankelijk maakt voor nieuwkomers. Al jaren is Tekken één van meer gegronde fighters, die wel special moves kent, maar waar vuurballen niet de hoofdmoot uitmaken en al je kennis van vorige games neem je mee. Het kent een tof rooster en voldoende te doen met de story mode, arcade quest, online gevechten en Tekken Ball. De Iron Fist gaat na 30 jaar sterker dan ooit.
Sander Noordijk
