Voordat Björk het podium betrad in Gent toonde het videoscherm op het podium een boodschap van de IJslandse zangeres. We moeten het klimaatakkoord van Parijs omarmen en technologie en natuur samen laten gaan om zo een betere en nieuwe wereld te maken.
Die combinatie van natuur en techniek is Björk niet vreemd. Al lange tijd combineert ze klassieke instrumenten en arrangementen met moderne elektronica, maar zelden kwam dit zo opvallend tot uiting als tijdens haar Utopia-tour. Omdat Björk niet zo heel veel optredens geeft, moesten we voor een optreden naar Gent. Geen straf, want de Vlaamse stad is altijd fijn om te bezoeken.
Decor
Het decor van het concert was het imposante Sint-Pietersplein met de Onze-Lieve-Vrouw-Sint-Pieterskerk op de achtergrond. Bijkomend voordeel aan het plein is dat het schuin afloopt met een hoogteverschil van 3.5 meter, zodat mensen achterin ook goed zicht hadden op het podium.
Daar zagen ze een wederom fantastische geklede Björk in een roze decor vol met bomen en planten. Op de achtergrond stonden de muzikanten die verantwoordelijk waren voor de percussie en elektronica. Op de voorgrond rondom de zangeres een harp en zeven dwarsfluiten. Een opvallende en gewaagde muzikale keuze die bijzonder goed uitpakte. Ik vreesde van te voren een overkill aan dwarsfluit, maar de arrangementen waren heel sterk.
Complexer
De nadruk van de setlist lag overduidelijk op recent materiaal. Björk mag dan al sinds de jaren ’90 actief zijn, haar muziek is nog steeds actueel. Voor bezoekers die een greatest hits-show hadden verwacht en Björk vooral kennen van de hits die ze ooit scoorde was dat waarschijnlijk wel even wennen. Muzikaal is Björk zich blijven ontwikkelen. De muziek is complexer en experimenteler geworden. Wat Björk momenteel maakt, past eigenlijk niet bij een massa-publiek van 12.000 mensen op een plein.
Wie Björk echter is blijven volgen kan, door de grote naam die ze heeft opgebouwd, genieten van moderne muziek met een grote show eromheen. Een zeldzaamheid. Hiermee stelde Björk niet te teleur. Ze opende met een aantal nummers van haar meest recente album Utopia. De complexe zanglijnen, de knisperende elektronica en de begeleiding van dwarsfluit en harp vormden een bijzonder geheel. Het bizar aangeklede podium en de prachtige visuals maakten het compleet. Vooral de beelden die kunstenaar Andrew Thomas Huang maakte, waren indrukwekkend mooi.
Debut
Voor fans van het oude werk kwamen halverwege Isobel en Human Behaviour voorbij in de set. Als je ze zo tussen het nieuwere werk hoort, valt op dat Björk altijd al een unieke stijl heeft gehad. Het opvallendste voorbeeld was The Anchor Song in de toegift. Deze klonk precies zoals op het album Debut alleen waren de koperblazers vervangen door dwarsfluiten. Het dwarse arrangement was nog precies hetzelfde als in 1993.
Andere hoogtepunten waren Wanderlust met zijn pompende beats, het indrukwekkende Losss en de terechte afsluiter Notget. Björk is en blijft uniek en eigenzinnig. Het was mooi ook om te zien hoe enorm anders haar optreden was sinds de laatste keer dat ik haar zag. Zulke moderne muziek, met zo’n show, op zo’n locatie is een traktatie voor de liefhebber.