Jermaine Slagter is een voetballer in zijn nadagen. Zijn carrière én de gloriedagen van zijn club lijken achter hem te liggen. Op zulke momenten liggen slechte verleidingen al snel op de loer.
In Catacombe waagt regisseur Victor D. Ponten de overstap naar een meer artistieke benadering dan bij zijn populaire voorganger Rabat. Het tempo van de film ligt laag, de camera blijft lang stilstaan op ongewone invalshoeken en de soundtrack is duister. Niet iets wat je zo direct zou verwachten bij het debuut van een populaire rapper (Willem de Bruin van The Opposites) in een film over het populaire voetbal.
Moeras
Wie van te voren geen verwachtingen heeft op basis van hoofdrolspeler en onderwerp krijgt een prima film te zien, waarin we Jermaine Slagter langzaam zien wegzinken in een moeras gevuld met gokschulden, matchfixing, relatieproblemen en blessureleed. De arme Jermaine doet wel een beetje denken aan LT in de film Bad Lieutenant, waarin alle plannetjes om er weer bovenop te komen steeds mislukken. Niet dat Willem de Bruin als acteur te vergelijken is met Harvey Keitel, maar de gelijkenissen tussen de personages zijn zeker aanwezig.
Filmhuis
De Bruin doet het best goed in zijn eerste film. Zeker omdat hij zich van een heel andere en introverte kant laat zien dan dat we die kennen van rapper Willy. Ook de rest van de cast is interessant gekozen met als leukste rol oud-PSV-er Björn van der Doelen als trainer van Slagters elftal. Hij voelt zich duidelijk nog op zijn gemak in het voetbalwereldje. Catacombe is echt voor een speciaal publiek gemaakt. De film bevat te weinig vaart voor de grote massa en moet het dus meer hebben van de filmhuisliefhebber. Het is een gewaagde keuze van Victor D. Ponten om Catacombe op deze manier aan te pakken, maar wel een keuze die wij kunnen waarderen.
