Loes Wijnhoven ken je wellicht als een van de zussen van het duo Clean Pete. De teksten van hun liedjes zijn altijd bijzonder, dus de nieuwsgierigheid naar de debuutroman van Loes Wijnhoven is snel gewekt.
In De Hotelgids maken we kennis met Louisa die, net als de schrijver, zangeres is. Het grote verschil is dat Louisa vooral beroemd is vanwege haar klassieke concerten en Loes Nederlandstalige pop maakt (maar dan wel met invloeden van folk, indie, kleinkunst én klassiek). Wie goed oplet tijdens het lezen, zal overigens ontdekken dat ook Louisa ooit popmuziek heeft gemaakt. Ze hoort een van haar liedjes op de veerboot van Terschelling naar het vasteland. Ik neem aan dat dat niet over een van de liederen van Schubert gaat.
Maar goed, Louisa worstelt flink met wie ze is en wie ze wil zijn. Relaties zijn eventjes interessant, maar houden nooit lang stand. Wel maakt ze met een van haar tijdelijke liefdes een ambitieus plan om een hotelgids te gaan schrijven. Hij schrijft dan recensies van mooie hotels in Parijs en zij vult deze aan met foto’s en verhalen.
Naar Parijs
De relatie loopt stuk voor het plan kan worden uitgevoerd, maar het idee blijft hangen bij Louisa. Ze besluit uiteindelijk alleen en niet echt voorbereid de stap te wagen en pakt de trein naar Parijs. Daar lijkt het alsof De Hotelgids een romantische wending neemt, maar al snel blijkt het leven van Louisa toch niet echt rooskleurig. Maar juist in de minder geslaagde momenten ontdekt ze wie ze nu is en wie ze wil zijn.
De Hotelgids is een vermakelijk boek over ambities en dat ze niet altijd uitkomen. Ondanks dat niet alle hotels in het boek zonder context de moeite van een bezoek waard zijn, krijg je wel reiskriebels van het boek. Een paar nachten in een hotel in Parijs of Berlijn zou erg welkom zijn. Gelukkig blijkt uit het boek dat Terschelling ook erg fijn kan zijn. Nou ja, als je tenminste niet zoals Louisa ziek wordt tijdens je verblijf.