In de eerste maanden van 2011 was Egypte wereldnieuws. De Arabische Lente zorgde voor veel aandacht voor het land, maar deze verdween ook weer snel nadat Abdul Fatah al-Sisi en het leger uiteindelijk de macht grepen.
In 2013 reisde journalist Eduard Cousin af naar Egypte. Hij ging daar aan de slag als journalist voor zowel lokale media als internationale en Nederlandse titels. Inmiddels woont hij nog steeds in Caïro en is hij getrouwd met een Egyptische vrouw. Door zowel zijn dagelijks leven, zijn schoonfamilie en de vele mensen die hij tijdens zijn werk en privé spreekt, is het Cousin gelukt om een behoorlijk compleet beeld te schetsen van het hedendaagse Egypte.
Dreiging
In Nu de wereld niet meer kijkt – Leven in Egypte na de Arabische Lente krijgen we een beeld van een land dat te maken heeft met een streng regime waarin leger en politie de dienst uitmaken. Precies in een tijd waarin Nederlanders de woorden dictatuur en politiestaat in de mond nemen als het gaat om de lockdown en avondklok is het goed om te lezen hoe erg het echt kan zijn. Als je de bloederige cijfers leest van neergeslagen protesten op bijvoorbeeld het Tahrir-plein of de constante dreiging waar oppositieleden en kritische journalisten mee moeten leven, dan ga je toch anders naar die woorden in de Nederlandse discussie kijken.
Het boek staat vol met verhalen over mensen die zomaar verdwijnen, vanwege kritiek op de regering in de gevangenis verdwijnen en politieagenten die ineens voor je deur kunnen staan om je huis te doorzoeken en daarbij ook meteen je berichten op Facebook en Whatsapp doorspitten. Voor Egyptenaren iets wat bij het dagelijks leven hoort.
Verschillend
En toch lijkt het in Egypte beter te gaan dan in de tijd dat Hosni Moebarak president was van 1981 tot 2011. Hoe complex de werkelijkheid in het hedendaagse Egypte is en hoe verschillende Egyptenaren er anders instaan, komt aan bod in dit razend interessante boek. Eduard Cousin spreekt mensen met uiteenlopende meningen, religies, politieke voorkeuren en afkomst. Hij spreekt mensen in de stad en op het platteland.
Als snel kom je erachter dat Egypte een enorm complex land is. Een land waar het met de mensenrechten niet altijd even goed gaat, maar ook een land vol trotse mensen en een bijzondere cultuur. Vooral de beschrijvingen van het dagelijks leven in Caïro zijn erg fijn om te lezen. Eduard Cousin zet het land bij de lezer weer even in de spotlights en laat zien dat het belangrijk is dat mensen over Egypte blijven schrijven.