Recent was ik te gast bij Nintendo om een blik te werpen op hun nieuwste titels die vers van de E3 in Los Angeles kwamen. Ik kreeg uitgebreid de gelegenheid om hands-on te gaan met alles waar we voor het einde van het jaar van mogen smullen.
Natuurlijk was mijn grootste doel van de dag om eindelijk Link’s Awakening in mijn eigen handen te kunnen houden. De in 1992 verschenen Gameboy-titel heeft een speciaal plekje in mijn hart en was bijzonder door de vele afwijkende zaken waar het vol mee zat. Vanaf de eerste beelden was direct duidelijk hoe ontzettend trouw de remake is aan het origineel en mijn hands-on time bevestigde dit: Link’s Awakening op de Switch is één-op-één de Gameboy-versie, met een aantal kleine tweaks.
Zo heeft de Switch meer knoppen en hoef je dus niet meer eindeloos door menu’s te gaan om wapens te wisselen. Ook zijn de grote onderbrekende tekstboxen verdwenen voor veel voorkomende dingen, zoals de verschillende power ups die je vindt, en kent het geheel een glijdende camera in plaats van de losse schermen. Wat overblijft is een feest van herkenning, maar ook een toegankelijke Zelda-game voor de nieuwkomers – eentje die dingen net wat anders aanpakt!
Ook kon ik tijd steken in Pokémon Sword & Shield, waar ik een gym battle voorgeschoteld kreeg. In de grafische stijl van de Let’s Go-games baande ik me een weg door de water gym en vocht me een weg langs diens trainers. Het viel me op dat deze lichte puzzelelementen kende in de vorm van waterstralen die paden blokkeerden en met activatietegels uitgeschakeld moesten worden. Doordat dit in meerdere kleuren werkte, zette het activeren van de blauwe straal de gele bijvoorbeeld juist weer aan. Toch duurde het niet lang voor ik het eindgevecht met de Gym leader bereikte.
Hier trof ik twee gave vernieuwingen in een anders heel vertrouwd voelende demo. De eerste is dat het gevecht daadwerkelijk in een stadion plaatsvond, gelijk aan de TV-serie. Als tweede liep ik tegen Dynamax aan, waarbij mijn tegenstander voor enkele ronden reusachtig werd en sterke aanvallen kon plaatsen. Uiteraard had ik zelf ook één zo’n booster beschikbaar en wist ik het gevecht te winnen, maar het had wat meer voeten in de aarde. Je zult dus keuzes moeten maken voor welke Pokémon je deze power up wil gebruiken wat een interessante dynamiek met zich meebrengt dan de ‘Mega Evolutions’ hiervoor.
Weer zo’n titel waarvan je eigenlijk wel weet hoe het speelt, maar die desondanks erg interessant blijkt, is Luigi’s Mansion 3. Wie Dark Moon, het 3DS-vervolg op de originele Gamecube-titel, gespeeld heeft zal een hoop herkennen in dit nieuwe avontuur van de bange loodgieter. Luigi werkt zijn weg door een hotel waarbij iedere verdieping zijn eigen thema heeft. In de demo die ik in handen kreeg, zag ik Luigi in een oude kasteelsetting zijn weg vinden door spoken op te zuigen en puzzels op te lossen. Grote nieuwe toevoeging in dit derde deel is Gooigi – een slijmvariant van Luigi die separaat te besturen is.
Als slijmblob voelt Gooigi niets en kun je hem door spijkerondergronden of door andere vijanden heen sturen. Maar ook de metalen stangen van een kooi doen de groene flubber niets en zo kon ik aan bepaalde items komen. Waar ik wel mee worstelde waren de controls. Er is geen lock-on systeem en de oriëntatie van mijn sticks stond inverted, waardoor ik de grootste moeite had om vijanden te vinden of te volgen. Zeker in het grootse eindbaasgevecht waarbij ik al mijn verzamelde kennis moest toepassen in gelimiteerde tijd werd daardoor wat frustrerend. Ondanks dat maakte Luigi’s Mansion 3 een uitstekende indruk op me. Zo goed dat ik met smart wacht op Halloween.