De Britse kunstenaar Jason deCaires Taylor maakt sculpturen van beton, die hij vervolgens op de zeebodem plaatst. Wereldwijd is er een aantal door hem opgerichte onderwatermusea te vinden. Zijn Museum of Underwater Art in Australië kreeg onlangs een uitbreiding.
Die uitbreiding bestaat uit een gebouw dat op een kas lijkt. Dat wil zeggen: de vorm is hetzelfde, maar het glas ontbreekt. Het gebouw van staal en beton herbergt een aantal sculpturen van bomen en mensen. Duikers die de kas bezoeken, zien dat de mensfiguren in de kas aan werkbanken onderzoek naar de planten doen. Het geeft de gevoelige houding tussen mens en natuur weer.
Schuilplaats
Deze kas (en de rest van het onderwatermuseum) is meer dan een kunstwerk. De sculpturen die Jason deCaires Taylor maakt, doen ook dienst als schuilplaatsen voor kleine vissen en andere zeedieren. Langzaam maar zeker zal er op de sculpturen koraal gaan groeien waardoor de kunst verdwijnt. Met zijn werk probeert de kunstenaar dan ook aandacht te krijgen voor het leven in de zee. In dit geval gaat het dan vooral om het Groot Barrièrerif.
Dit keer is er ook boven water kunst te zien. Tegelijkertijd met de onderwaterkas is er ook een sokkel geplaatst met daarop een sculptuur van een meisje met een schelp in haar hand. Het werk heet Ocean Siren en de sculptuur is gebaseerd op een meisje uit de lokale Wulgurukaba-stam (ook bekend als Manbarra). De sculptuur is deels gemaakt van LED-schermen, die de temperatuur van het zeewater aangeven. Een van de grootste bedreigingen van het Groot Barrièrerif is namelijk het stijgen van deze temperatuur.
