Met de grote hoeveelheid games die wekelijks verschijnen, is het soms moeilijk om helemaal bij te blijven. Om ruimte te geven aan games die ondersneeuwden in de drukte presenteert Mixed Grill een nieuwe toevoeging aan de serie ‘Mogelijk Gemist’, waarin we games aandacht geven die hun moment misten.
Destiny 2: Lightfall
Een nieuw jaar, een nieuwe uitbreiding van één van de meest succesvolle live service-games van de wereld. Waar de concurrentie met bosjes lijkt neer te vallen, blijft Bungie zich inzetten om de speler bezig te houden en dit keer is de uitbreiding voldoende geslaagd. We krijgen te maken met een nieuwe wereld in de vorm van Neptunus dat een grote futuristisch ogende stad huist en waar we kennis maken met de Cloud Striders. Destiny is een game die veel gekritiseerd wordt voor het hergebruiken van onderdelen, maar dit keer hebben we daadwerkelijk nieuwe personages en vijanden om te bestrijden.
Verslagen Cabal Emperor Callus is nu een onderdaan is van de mysterieuze The Witness en belegert deze Cloud Strider stad genaamd Neomuna. De campaign voelt wat kort en lijkt voornamelijk het doel te hebben om spelers te leren wennen aan de nieuwe class ability “Strand”. Destiny geeft je hiermee een soort grapple hook en gaat hier vol Spider-Man mee in sommige scenario’s. Het levert ook mooie combinaties op waarmee je een bom kunt gooien en daar vervolgens naar toe kunt zippen om deze in een groep vijanden te laten detoneren. De class abilities zijn er altijd al geweest om extra oomph toe te voegen, maar deze Strand ability maakt je echt machtig in de periode dat het actief is. De nieuwe exotische wapens zijn hit or miss, al is het automatische wapen de Quicksilver Storm echt geweldig en werd deze al gauw mijn nieuwe main voor PvE. Daarnaast voegt het een uitstekende – en vooral lange – nieuwe strike toe en een nieuwe Raid voor de echte harde kern die met vijf anderen gecoördineerd de meest complexe, maar hoogst belonende content van de game.
Tales of Symphonia Remastered
Als RPG-fan heb je ongetwijfeld een keer een game gespeeld in Tales of… – serie die ooit begon op de Super Nintendo maar pas echt faam verkreeg met de Gamecube release Tales of Symphonia. Deze parel zat jarenlang vast op Nintendo’s gekke, vierkante console met een handvat, maar kan nu eindelijk ervaren worden op moderne platforms. Marc legde al eerder het verschil tussen een remake en remaster uit en dit is dan ook een remaster in zijn puurste vorm: behoud het origineel en maak slechts kleine aanpassingen om de ervaring beter te maken. Ten eerste zijn er de graphics, want waar Symphonia de serie voor het eerst naar een 3D wereld bracht voelt deze wel wat achterhaald. Aan de persoonlijkheid en stijl ligt het niet, die spat er vanaf, maar dankzij deze Remastered release wordt de resolutie naar het hedendaagse getild. De full HD resolutie is welkom, maar wordt gek genoeg wel op 30fps gehouden, waar het origineel 60fps aankon, een gekke keuze. Al met al vind je niet veel nieuws als terugkerende fan, maar wel een leuk avontuur met kleurrijke personages en de pure (niet altijd even beste) ervaring van vroege 3D games. Tales of Symphonia Remastered is een belangrijk stuk videogame behoud, maar nieuwkomers kunnen zich beter tot de meer recente releases als Tales of Arise wenden.
Like a Dragon: Ishin
Wat doe je wanneer je als gangsterserie in modern Japan alles al gedaan hebt? Dan neem je het terug naar het Japan van voorheen! Like a Dragon: Ishin is een Yakuza game in alles behalve de naam, ook al is deze afgeleid van de series’ meest recente wapenfeit. Toch hebben we hier te maken met een titel die niet eerder buiten Japan uitkwam en daarmee erg interessant kan zijn voor de fans. We volgen Sakamoto Ryoma in een strijd voor wraak in het Japan van de late 19e eeuw, een tijd waar het Samurai zwaard plaats moest maken voor vuurwapens. In die zin zal je dan ook vele gevechten door moeten met beide wapens in verschillende stances, waarbij de vuurwapens het wel erg gemakkelijk maken om horden zwaardvechters te stoppen voor ze bij je zijn. Combo’s maken en groepen bevechten gaf me voldoening, zeker nadat ik wat aandacht in de skilltree gestoken had. Let wel dat dit een Yakuza game is, dus verwacht vele ellenlange dialogen en mini activiteiten die tot het absurde kunnen gaan in een wereld die ook een serieus verhaal wil neerzetten.
Cereza and the Lost Demon
De Bayonetta-games zijn altijd voorzien van flitsende actie, over-the-top gevechten en vijanden in de stijl van Devil May Cry en blijven een absolute fan-favoriet. Hoe Cereza ontpopte tot de dodelijke Engelenslachter met pistolen aan handen en voeten leren we nu in dit Bayonetta Origins verhaal genaamd Cereza and the Lost Demon. Het oogt en speelt een tikje anders dan je van gaming’s favoriete heks gewend bent en dat maakt dit een uniek avontuur op Nintendo Switch. Haast als een prentenboek wat volledig gemaakt is met olieverf nemen we controle van de jonge Cereza die getraind wordt in de duistere kunsten. Ditmaal vecht je zelf niet in snelle actie, maar kan zij zelf enkel timingspuzzels oplossen en vijanden vastzetten met haar magie. Zij wordt bijgestaand door een demoon die zich in haar knuffel huist en haar beschermt. Interessant genoeg beweeg je de Cereza en de demoon tegelijkertijd, ieder met een eigen joystick zoals Brothers: A Tale of Two Sons al jaren terug excellent neerzette. Wel viel het me op dat de game wel erg happig is om het toegankelijker te maken. Is de timing van de Witch Pulse te moeilijk en wil je die automatisch laten slagen? Eh nee game, ik begreep je uitleg niet helemaal. Of toen ik voor het eerst doodging in een puzzel en de game me belerend een barrage van opties toe schoof: Moet de enemy health naar beneden? Enemy strength? Wil je de bind combo als het ingedrukt houden van een knop of snel achter elkaar tappen? Toegankelijkheidsopties zijn geweldig en zeer belangrijk, maar de manier hoe Cereza and the Lost Demon dit onder mijn neus schoof voelde licht beledigend. Dit neemt niet weg dat dit een heerlijk avontuur is en een welkome, frisse wind in de serie.