Allah-Las bestaat uit een groep bevriende surfers uit Californië en zo klinkt hun muziek ook ongeveer. Hun titelloze debuutalbum staat vol met een aanstekelijke mix van surfmuziek en sixtiespop. Dit album verschijnt inmiddels op vele eindejaarslijstjes van muziekliefhebbers. Dinsdagavond 4 december ging ik kijken in de kleine zaal van Paradiso of de band live ook zo aanstekelijk is.
Allah-Las is met deze korte tour voor het eerst in Europa en had er duidelijk zin in. In een kort maar krachtige set kwam het gehele album voorbij. Als tweede kwam meteen het ‘hitje’ Tell Me (What’s On Your Mind) waarmee het publiek werd ingepakt. De interactie met het publiek bestond voornamelijk uit formaliteiten en de gebruikelijke opmerking over het Red Light District, maar de muziek was prima in orde.
Improvisatie
Voor het optreden had het Californische viertal een extra bandlid meegenomen die plaatsnam achter een Farfisa-orgel. Dat komt live het geluid zeker ten goede. Het is alleen jammer dat Allah-Las al na zo’n 45 minuten door de nummers heen is. Af en toe is er heel kort ruimte voor improvisatie wat de lengte van een nummer iets oprekt, maar een grappige cover of een nieuw probeersel was misschien op zijn plek geweest. Een ander minpuntje is dat de band ook niet echt een enorme podiumpresentatie heeft. Verder dan het wisselen van de drummer en de zanger komt men niet.
Allah-Las klinkt op hun album regelmatig als het brave broertje van Black Lips, live zijn ze dat helaas ook. De sound is goed, de liedjes ook. Het enige dat Allah-Las nog mist is wat meer lef op het podium. Volgend jaar zullen ze hopelijk op de zomerfestivals laten horen dat ze dat punt ook onder de knie hebben. Dan ga ik in de tussentijd eens hard nadenken op welke plek Allah-Las eindigt op mijn eindejaarslijstje.