Om eerlijk te zijn was ik een beetje uitgekeken op Antony and the Johnsons. Toen ik de band ontdekte met het album I am a Bird Now verslond ik jarenlang alles dat Antony Hegarty uitbracht.
Ook probeerde ik hem zo veel mogelijk live te zien. Toen zijn vierde album Swanlights uitkwam geloofde ik het allemaal wel. Het nieuwe was er voor mij vanaf. Daarom voelt het album Cut The World aan als een hele prettige hereniging.
Het album is live opgenomen in Denemarken met het Danish National Chamber Orchestra, maar begint met een nieuw studionummer: Cut The World. Een prima nummer, maar het echte genieten begint pas daarna. Al krijg je als luisteraar eerst een ruim 7 minuten durende monoloog over vrouwen, de maan en Allah. Bij de eerste luisterbeurt is dit Future Feminism reuze interessant, Antony kan goed vertellen en heeft bijzondere theorieën, maar ik kan me goed voorstellen dat je na 3 keer dit nummer gaat skippen en blijft skippen. Het gaat immers om de muziek.
Nieuw arrangement
Bij de resterende 10 nummers valt vooral op dat Antony in de loop der jaren prachtige nummers heeft geschreven. Het album begint met 1 van mijn favorieten: Cripple and the Starfish. Antony zelf was niet geheel tevreden meer met het arrangement en heeft het nummer licht bewerkt zoals alle nummers op dit album voorzien zijn van een nieuw arrangement. In de eerste plaats omdat er dit keer een orkest meespeelt, maar Antony heeft meteen van de gelegenheid gebruik gemaakt om een aantal nummers op te poetsen. Hij deed dit overigens samen met Nico Muhly en Rob Moose.
De nummers klinken op het eerste gehoor simpeler, maar door de gelaagdheid die een orkest eraan kan meegeven blijken ze al snel dreigender en dynamischer te zijn. De prachtige falset van Antony werkt perfect samen met de begeleidende strijkers en houtblazers. Het lijkt wel of de nummers van Antony hebben gewacht totdat ze eindelijk tot volle bloei konden komen. Cut The World is een magisch album waarmee Antony and the Johnsons weer helemaal zijn doorgedrongen in mijn dagelijks leven.