Het festivalseizoen is afgelopen, de blaadjes beginnen langzaam bruin te kleuren en de behoefte om met een kop thee de verwarming te knuffelen begint langzaam weer te groeien. Als je wat hulp nodig hebt de zomer achter te laten, dan kan deze nieuwe cd van awkward i (zonder hoofdletters!) goed van pas komen.
De breekbare, troostende maar prachtige popliedjes lijken gemaakt te zijn om een herfstgevoel op te roepen. De Groninger Djurre de Haan gebruikt violen, tamboerijnen, drumroffels, een contrabas en banjo’s om zijn nummers samen te stellen. De instrumenten hebben overal een bescheiden rol in de muziek, waardoor de liedjes nooit overdadig of bombastisch worden. Juist door deze ingetogenheid is een plaat ontstaan vol troostende pareltjes die heerlijk zijn voor de steeds kouder wordende zondagmiddagen. Enkele hoogtepunten zijn de violen van Hannah Hung Heavy, de samenzang op Let’s Get Ready To Die en mooie pretentieloosheid van My Filthy Entourage.
Patroon
Met de komst van het album Everything on Wheels begint er een patroon te ontstaan in de Nederlandse popmuziek. Moss, El Pino & the Volunteers en bijvoorbeeld Happy Camper hebben hun strepen al verdiend met hun sfeervolle indiefolk, en awkward i zet deze lijn op een bescheiden manier voort. De Groningse nuchterheid geeft een mooie bijsmaak aan de liedjes, waardoor ze te onderscheiden zijn van de bestaande Nederlandse indiefolk. Toch kan dit nog verder worden ontwikkeld. De liedjes zijn prachtig, maar meer herkenning of een meer eigen sound is wellicht nodig om het hoofd in de toekomst boven water te kunnen houden. Ook hadden we graag meer nummers op de plaat gezien: met 33 minuten is de cd vrij snel afgelopen. De plaat geeft echter meer dan genoeg hoop dat Djurre in de toekomst verder zal groeien en deze puntjes lang en breed goed zal maken.
Joey Schaasberg