Dat gerenommeerde regisseur Steven Soderbergh zijn nieuwste film losjes gebaseerd heeft op het voormalige strippersbestaan van Channing Tatum lijkt niet de meest voor de hand liggende keuze. Tatum staat niet bepaald bekend om zijn acteertalent, maar toch is zijn ster flink rijzende dankzij de recente successen van The Vow en 21 Jump Street, in welke laatste hij bewees verrassend goede komische timing te hebben.
Soderbergh heeft eerder laten zien risico’s te durven nemen (getuige projecten als Haywire en The Girlfriend Experience met respectievelijk een mixed martial arts fighter en een pornoster in de hoofdrol) en in Magic Mike laat hij Channing Tatum, die voor menig filmrol zijn shirt uit moet trekken…eh, voornamelijk zijn shirt uittrekken. Maar dan artistiek verantwoord. Tatum is ook als producent aan Magic Mike verbonden en zijn samenwerking met Soderbergh heeft geresulteerd in een verrassend sterke film die zowel luchtig vermaak als een dieperliggende boodschap biedt.
Cockrocking Kings of Tampa
Dertiger Mike heeft een aantal zaakjes lopen; boekhouden, dakdekken, auto’s monteren, maar met strippen verdient hij ’s avonds het grote geld. Wanneer hij tijdens een constructieklus de stuurloze 19-jarige Adam (Alex Pettyfer) ontmoet, besluit hij hem onder zijn hoede te nemen en introduceert hij hem in de wereld van de Cockrocking Kings of Tampa, gemanaged door een werkelijk perfecte Matthew McConaughey, die met veel zelfspot de rol van goed geoliede stripclubeigenaar Dallas neerzet. Adam wordt al snel het podium op gesleurd en voor hij het weet heeft hij ook een eigen alias (‘The Kid’) en is hij part of the team met alle gevolgen van dien. Terwijl Mike op zijn beurt door zijn ontluikende gevoelens voor Adam’s zus, Brooke (een nietszeggende Cody Horn), langzaam begint in te zien dat hij zijn eigen dromen nu te lang heeft laten liggen…
De overige cast, met podiumnamen als Tarzan, Ken Doll en Big Dick Ritchie, bestaat voornamelijk uit TV-acteurs die bijrollen spelen in bekende series. Joe Manganiello (True Blood), Adam Rodriguez (CSI: Miami) en Matt Bomer (White Collar) hebben hier niet veel meer te doen dan pronken met hun six pack, maar het blijft verfrissend voor mensen die ook het kleine scherm kunnen waarderen dat Soderbergh in bijna al zijn films een aantal TV acteurs stopt. En terwijl hij nog steeds niet de beste acteur is, maakt Tatum veel goed met zijn moeiteloze charisma en verbluffend strakke dans moves, die zes jaar na zijn doorbraak in dansfilm Step Up onverminderd aanwezig zijn.
Moraalridder
Soderbergh treft de juiste balans tussen humor en drama en laat zijn acteurs regelmatig semi-improviseren, wat een natuurlijke flow geeft aan vooral de kleedkamer gespreksscènes. En in tegenstelling tot vergelijkbare (en mindere) films als Striptease en Showgirls kiest Soderbergh er gelukkig niet voor om de moraalridder uit te hangen en al te veel door te slaan in de schaduwzijde van het strippen. Ja, we worden als kijker naast de ups ook de downs van het strippen voorgeschoteld; tegenover veel vrouwelijke aandacht en met dollars gevulde strings liggen drugs en vereenzaming ook op de loer, maar het strippen zelf wordt niet veroordeeld.
Een film als Magic Mike zal naast liefhebbers van Soderbergh uiteraard ook een ander soort publiek trekken: giechelende meiden zullen vanzelf de bioscoopstoelen vullen, maar wie verder kijkt vindt vooral ook een film met hart. Magic Mike heeft een simpele, doch effectieve boodschap over het najagen van dromen en deze niet te lang uitstellen. Er is een moment in de film dat Mike het strippen verdedigt met “That’s what I do—it’s not who I am.” Hij laat zich niet definiëren door zijn werk, maar ziet het als middel om datgene te bereiken wat hij écht wil. Zijn droom past in Magic Mike binnen een universeel thema waar de kijker zijn eigen dromen op kan projecteren.
Magic Mike draait vanaf 12 juli in de bioscoop.
Leah van Tooren