Marcus Mumford, de zanger van de Britse folkband Mumford & Sons verbaasde zich maandagavond oprecht over de massale opkomst, maar wie op internet de afgelopen dagen de vele oproepen en smeekbedes om kaartjes heeft gelezen, verbaasde zich juist over het feit dat een band van deze statuur “maar Tivoli aandoet”. De volgende keer zal dat echt een veel grotere zaal zijn (al komen eerst de festivals nog).
Mumford & Sons heeft namelijk alles in huis om de grootste folkband van deze generatie te worden. Een paar decennia geleden konden folkartiesten nog uitgroeien tot wereldsterren, dat zit er nu niet in, maar bands met zo veel kwaliteit als deze gaan het nog heel ver schoppen. Dat komt allereerst door de frontman Marcus Mumford, die achteloos charisma en humor vermengt met oprechte passie en tomeloze energie. De mix van die laatste twee is was Mumford & Sons echt heel goed maakt. Feilloos schakelt de band over van vierkoppige samenzang naar muzikale erupties. Doordat de band voornamelijk op akoestische instrumenten speelt, ontaardt dat niet in een bak herrie, maar blijven de liedjes overeind staan. Zeker omdat een hoop nummers wel één of meerdere regels bevatten die door het publiek uit volle borst kan worden meegezongen.
Gewaarschuwd
Dat zorgt voor een goede interactie en leverde een concert op waar het irritante verschijnsel van door de muziek heen praten behoorlijk meeviel. De band bedankte daar zelfs voor, alsof ze van te voren gewaarschuwd waren. Toch lieten Mumford & Sons de show een paar keer bijna uit hun handen glippen. De geijkte liedjes gingen er namelijk in als zoete koek bij het publiek, maar tijdens het optreden werden de pauzes tussen de nummers steeds langer. De bandleden vulden dat op zich wel grappig op met praatjes, maar het haalde wel de vaart uit het concert. Als de band sneller van nummer naar nummer had geschakeld, dan was het publiek waarschijnlijk nog uitzinniger geweest.
Dat neemt niet weg dat de show meer dan goed was: regelmatig zorgde de zang voor kippenvel op je armen en nodigde de stuwende band uit tot dansen, klappen en soms zelfs springen. Dat laatste komt door de energie die de band los weet te maken en waar je als toeschouwer alleen maar aan mee kan doen. Daarmee onderscheidt Mumford & Sons zich met veel hedendaagse folkacts en zijn ze voor festivals (of gewoon een goede avond uit) veel geschikter dan bands met een grotere reputatie als Fleet Foxes. Mumford & Sons is gewoon de beste band in zijn genre van dit moment en het is voor de band (en voor muziekliefhebbers) te hopen dat dat genre net zo populair gaat worden als 40 jaar geleden.
Setlist
Sigh No More
Awake My Soul
Roll Away Your Stone
White Blank Page
Untitled (Nothing Is Written)
Little Lion Man
Thistle & Weeds
Timshel
Lover of the Light
The Cave
Dust Bowl Dance
Toegift
Whispers in the Dark