Recensie: LCD Soundsystem, Paradiso

paradiso 2010

Het mooie aan LCD Soundsystem is het feit dat de band absoluut niet in een hokje te plaatsen valt, muzikaal niet, maar ook qua uitstraling en performance. Ook in Paradiso, op dinsdagavond 4 mei, wist de band het publiek te betoveren met de grillen van frontman James Murphy.

Tijdens Us V Them, het eerste nummer van de avond, lijkt het er even op dat we te maken hebben met een onvervalste dance-act. De band spoort het publiek aan tot dansen en als ook nog eens de spots opeens een reusachtige discobal verlichten is het eerste kippenvelmoment van de avond binnen. LCD Soundsystem is echter meer dan alleen dansen, zal al snel blijken. De band durft in de volgende nummers weer gas terug te nemen en kiest voor een stuwende groove in plaats van de makkelijke weg van de stampende beat.

James Murphy waakt als een dirigent over dit alles en let op elk detail. Zo zet hij tussendoor de microfoons boven de hi-hats van de drummer even wat beter of draait hij aan wat knoppen aan de achterkant van een batterij effectapparatuur. Dit past goed bij de perfectionist die Murphy is, maar ondanks dat hij een controlfreak is op het podium is hij tevens erg ontspannen. Dit blijkt vooral uit de momenten dat hij op zijn gemak staat te leunen tegen de microfoonstandaard, terwijl hij met gesloten ogen zingt. Weinig frontmannen kunnen zich zoiets permitteren.

Empire State Of Mind

Intussen vuurt de band goed gedoseerd de ‘hits’ op het publiek af. De reacties daarop worden steeds enthousiaster, zodat het uiteindelijk niets meer uitmaakt of het nummer om te dansen is (zoals Tribulations) of meer geschikt is om naar te luisteren (All My Friends). Daarom kan een band als LCD Soundsystem de show gewoon afsluiten met de ballad New York I Love, But You’re Bringing Me Down, waar aan het einde een prachtig stukje Empire State Of Mind verwerkt zit.

In de eerste zin van dit stukje stond al dat de band niet in een hokje te plaatsen valt, dat bleek ook absoluut uit het concert in Paradiso. LCD Soundsystem is muzikale buitencategorie. Artistiek, maar niet gekunsteld.