Ted mag dan wel Seth MacFarlane’s eerste bioscoopfilm zijn (als regisseur, schrijver en producent), maar het is na de eerste 20 minuten van de film al duidelijk dat de kracht van de Family Guy en American Dad! maker schuilt in beknopte, hapklare televisie-afleveringen maken. Helaas, wie hoopte op een positieve recensie over ‘die Mark Wahlberg film met die grofgebekte teddybeer,’ kan nu beter iets anders gaan lezen.
Niet dat we iets subtiels hadden verwacht van McFarlane & Co., maar de grappen hadden in Ted wel iets origineler en stukken scherper gemogen. Zijn we nog steeds niet uitgekeken op de eindeloze stroom aan ongeïnspireerde poep-, plas- en seksgrappen? Ook is het aantal grappen ten koste van homo’s weer zorgwekkend hoog. Tekenend voor een land waar het homohuwelijk nog steeds niet is toegestaan in alle staten. Hoe vaak kunnen grof ingestoken “I’m not gay!” grappen nog gemaakt worden? In Ted blijkbaar herhaaldelijk. Maar zeg nu zelf: hoe ‘leuk’ is dit tegenwoordig nog?
Vreemde overgangen
Jammer, want we weten dat MacFarlane qua creativiteit en humor de lat veel hoger kan leggen (getuige bijvoorbeeld de ijzersterke Road to the Multiverse aflevering van Family Guy, als je wilt zien wat MacFarlane kan wanneer hij echt op zijn best is). Qua gevoel voor timing en het vertellen van een coherent verhaal op het grote doek komt MacFarlane ook niet goed uit de verf. Er zitten gewoonweg vreemde overgangen tussen sommige scènes en de reacties en situaties van de personages onderling zijn niet altijd even logisch of duidelijk.
De vrouwelijke personages zijn hier gereduceerd tot slechts twee karaktertypes: de domme, op seks beluste hoer of de zeurende, Bridget Jones kijkende vriendin, die zich tussen man en zijn beste vriend in probeert te wrikken. Mila Kunis (tevens de stem van Meg Griffin in Family Guy) bewijst McFarlane in Ted een vriendendienst, want verder heeft ze hier niets te doen en worden haar talenten (getuige Forgetting Sara Marshall en Black Swan) jammerlijk verspild.
Flash Gordon
Als we dan één lichtpuntje mogen noemen, dan is het wel de Flash Gordon-grap die door de hele film gespekt is. Voor fans van de low-budget jaren ’80 film met een killer (Queen) soundtrack is het een heerlijke guilty pleasure om Sam Jones terug te zien in zijn hoge blonde glorie – nog steeds zonder enig acteertalent.
De reclameposters mogen Ted dan wel bejubelen als “onbeschoft!” “grappig!” en “hilarisch!” maar leest u hier gerust ‘seksistisch,’ ‘kortzichtig’ en ‘puberaal.’ De luie en flauwe grappen zie je van mijlenver aankomen en ondanks een overigens prima Mark Wahlberg laat Ted je aan het einde beteuterd.
Ted draait vanaf 13 september in de bioscoop.