Platvloerse grappen en grollen kun je wel aan komiek Sacha Baron Cohen overlaten. Ook zijn laatste typetje, Haffaz Aladeen, is weer meer dan geslaagd.
Aladeen is de dictator van een Oost-Afrikaans landje dat vol zit met olie. Dit is al genoeg stof om het eerste deel van The Dictator op gang te helpen. Alles aan de dictator is over de top en hij laat zien dat met geld alles te koop. Het verhaal komt op gang als Aladeen naar New York moet om een toespraak te houden voor de VN. We zullen niet te veel verklappen van het (dunne) verhaal, maar uiteindelijk komt Aladeen berooid op straat te staan in The Big Apple.
Bevalling
Daar komt hij terecht in een biologisch/feministische supermarkt. Een goede plek om eens flink uit te pakken met grove grappen. Wij vonden vooral de scene waarin Aladeen helpt bij een bevalling heerlijk over de top. Je moet natuurlijk wel van de typische humor van Sacha Baron Cohen houden, want weinig taboes en bevolkingsgroepen blijven gespaard. Eigenlijk is The Dictator een verzameling knappe sketches die door middel van een simpel verhaal aaneengeregen zijn.
Toch is er voor de oplettende kijker wel wat diepgang te vinden. De speech aan het einde van de film is een ijzersterke aanklacht tegen de Amerikaanse politiek, de soundtrack bevat briljante bewerkingen van bekende nummers en er zijn opvallende vergelijkingen met The Great Dictator van Charlie Chaplin te ontdekken. De platte grappen blijven echter het belangrijkste ingrediënt van deze film.