Less is more. Met dat thema is The xx aan de slag gegaan tijdens de opnamen voor hun nieuwe album Coexist.
Het album staat daarom ook vol met nummers waarin je alleen het noodzakelijke hoort: een kale drumbeat, een baslijn, het typische gitaargeluid van de band en de broeierige samenzang van Romy Madley-Croft en Oliver Sim. Vooral de manier waarop de stiltes in de muziek zijn verwerkt maken grote indruk. Wat ook erg mooi is aan het album is dat je in de teksten een tragische liefdesgeschiedenis kunt volgen. Van de eerste ontmoeting tot de breuk, alles komt voorbij.
Subgenre
Het is goed te horen dat Jamie xx de afgelopen jaren een aantal spannende dance-platen heeft gemaakt. De beats en de bassen zijn vaker de basis van een nummer als op het debuut. Hierdoor is de band nog meer in het midden tussen een dance-act en een gitaarband gaan zitten of eigenlijk een eigen subgenre is gaan vormen. Het is namelijk maar weinig bands gegeven om een zo’n eigen geluid te hebben.
Het klinkt als een typisch cliché uit albumrecensies, maar Coexist is echt zo’n album dat groeit met elke luisterbeurt. De details zijn zo prachtig uitgewerkt dat eigenlijk meerdere luisterbeurten met een koptelefoon op pas echt de ware schoonheid prijsgeven.