Recensie: Warsan Shire – Zegen de dochter

Zegen de dochter

Zegen de dochter bevat een bundeling gedichten van de Britse schrijver Warsan Shire. Hierin vertelt ze verhalen van vluchtelingen, jonge vrouwen en mensen die zich ontheemd voelen. Soms beschouwend, maar vaak ook zeer direct.

Haar gedicht Thuis sloeg in 2015 in als een bom en verwoordde op prachtig en indringende wijze de vluchtelingencrisis door de ogen van een vluchteling. Het zorgde voor lovende kritieken, literaire prijzen én de aandacht van Beyoncé. In de film die ze maakte bij het album Lemonade heeft de poezie van Warsan Shire een prominente rol.

Nu is er dankzij de vertaling van Radna Fabias een verzameling gedichten in het Nederlands verschenen. Thuis staat daar ook in en maakt 7 jaar later nog steeds indruk. De vluchtelingencrisis is anno 2002 immers alleen maar groter en complexer geworden. Zeker nu de ellende waarvoor mensen uit bijvoorbeeld Afrika vluchten door ander nieuws naar de achtergrond is verdwenen.

Impact

De impact de de gedichten zullen hebben op de lezer zal per persoon verschillen. Hoe minder van de 7 vinkjes van Joris Luyendijk je af kunt vinken, hoe meer je zult herkennen. Dat neemt niet weg dat het werk van Shire niet voor een veel breder publiek geschikt is. Niet alleen de onderwerpen maken indruk, maar ook de manier waarop Shire schrijft.

Het mooist zijn de gedichten waarin de zinnen op ongewone wijze worden verdeeld over de regels. Als lezer wordt je zo gedwongen om een door de dichter opgelegd ritme te volgen. Het zorgt dat je de tekst nog dieper tot je neemt en de woorden nog meer betekenis krijgen. Door de vele verwijzingen naar geuren, kleuren en muziek gaat deze poëzie verder dan alleen tekst. Warsan Shire is een uitzonderlijk talent en de stem van mensen die niet altijd door iedereen gehoord worden.