Het Filmfestival in Rotterdam zit er weer op. We hebben weer genoten. Van de films die er te zien waren hebben we de afgelopen anderhalve week al recensies geschreven van Her, The Selfish Giant en Nebraska.
In dit verslag schrijven we over een paar films die we gezien hebben en ook goed vonden, maar die niet (binnenkort) in de Nederlandse bioscopen te zien zullen zijn.
Alan Partridge: Alpha Papa
Liefhebbers van Britse humor kennen wellicht het typetje Alan Partridgde van komiek Steve Coogan. In de film Alan Partridge: Alpha Papa draait het om de overname van het radiostation waar Alan Partridge als DJ werkt. Er is een overname gaande door een grote, commerciële partij die het station een nieuw imago wil geven. De oude garde DJ’s past niet bij dat imago. Collega-DJ Pat Farrell (Colm Meaney) ziet de bij voor hem al hangen en besluit als wanhoopsdaad de medewerkers van het station te gijzelen. De politie stelt bij deze gijzeling Alan Partridge aan als onderhandelaar. Iets dat hij vanwege zijn ego best ziet zitten, maar tegelijkertijd blijft hij net zoals Pat het liefst op de ouderwetse manier radio maken.
De film zit vol met grappen, zowel flauw als subtiel en is daarnaast voorzien van lekker veel (foute) muziek. Een goede comedy maken is misschien wel de allermoeilijkste tak van sport binnen het filmmaken. Bij de meeste comedy’s moet ik af en toe grijnzen of glimlachen. Bij deze film heb ik een paar keer echt hardop gelachen. Het is echt zonde dat deze film niet te zien zal zijn in de Nederlandse bioscopen.
Night Moves
Regisseur Kelly Reichardt is bij filmliefhebbers bekend van de indiefilm Old Joy uit 2006. Haar laatste film is Night Moves met in de hoofdrollen bekende acteurs als Dakota Fanning, Jesse Eisenberg en Peter Sarsgaard. In deze film draait het om drie jonge milieu-activisten die besluiten een dam in een natuurgebied op te blazen. Ondanks dat dat op zich een spectaculair gegeven is, draait de film totaal niet om actie, maar om menselijke emoties. Na de actie besluit het drietal uit elkaar te gaan en geen contact met elkaar op te nemen. En al zeker niet te praten over wat ze gedaan hebben. Als blijkt dat er een kampeerder om het leven is gekomen bij de explosie slaat de twijfel en paranoia toe. Zullen de anderen echt hun mond houden en zal de politie hun ooit op het spoor komen?
Night Moves is traag en zit vol met prachtige beelden van de natuur. De echte actie zit onderhuids in plaats van dat het echt te zien is. Night Moves is vanaf 1 mei te zien in de bioscoop.
Heli
Heli is een zeer rauw verhaal over de drugs en de strijd tegen drugs in Mexico. Ver weggestopt in de krant lezen we wel eens iets over dit onderwerp, maar de kilo’s drugs of het aantal slachtoffers blijft nooit lang hangen. Deze film komt dan ook als een mokerslag binnen. Na een indrukwekkend begin, met een lijk dat aan een brug bungelt komt het verhaal op gang. We zien de jonge Heli aan het werk in een autofabriek en zijn huis waar hij woont met zijn vrouw, baby, vader en jongere zusje. Dat zusje Estrela heeft een stiekeme relatie met een politieman in opleiding. Deze Beto weet een schuilplaats van een drugsbende en steelt twee pakken met cocaïne. Deze verbergt hij op het dak van het huis van Heli. Al snel loopt dit enorm uit de hand. En met enorm bedoelen we op brute en zeer confronterende wijze.
Regisseur Amat Escalante brengt de kijker met regelmaat een mokerslag toe met heftig geweld, onrecht en martelscènes. In een interview liet hij weten dat de filmkijker niet meer opkijkt van actie- en rampenfilms uit Hollywood waarbij bij prachtig in beeld gebracht geweld tientallen of soms nog meer doden vallen terwijl zijn realisme als schokkend wordt ervaren. Escalante kreeg ook zeer terecht de prijs voor beste regie in Cannes. Heli is cinema als echte kunstvorm en laat de kijker in shock achter.