Na twee koude en regenachtige edities was het dit jaar prachtig weer tijdens Into The Great Wide Open. Dan blijkt ook meteen wat voor meerwaarde de locatie van dit festival heeft.
Een ideale dag op Into The Great Wide Open is meer dan alleen bandjes bekijken. Je kunt de dag beginnen met een heerlijke duik in de zee. De temperatuur van het zeewater is deze tijd van het jaar op zijn best. Daarna kun je via een omweg door de duinen en de bossen het gezellige dorp Oost-Vlieland aandoen voor een lekker ontbijtje, een uitgebreide lunch of een goede kop koffie. Wanneer je vervolgens vanaf het dorp richting de veerhaven wandelt of fietst, gaat het festival vanzelf lonken.
IJsbaan
In tegenstelling tot veel andere festivals is er niet één groot festivalterrein, maar zijn er ook kleinere locaties in de heuvelachtige bossen van het eiland. Bij het intieme podium Bij de IJsbaan komen singer-songwriters erg goed tot hun recht. Zoals bijvoorbeeld de Belgische Tamino. Hij maakt de hype rondom zijn naam helemaal waar. Door onder andere de eigenzinnige percussie en de synths ontdoet hij zichzelf van het predikaat “de nieuwe Jeff Buckley”. Het hoogtepunt is het prachtige Habibi.
Tamino is een act die perfect past bij Into The Great Wide Open. Het festival beschikt niet over een miljoenenbudget om grote namen mee naar het eiland te lokken. En dat is juist het fijne aan ITGWO. Hierdoor moeten de programmeurs goed opletten of er ergens een opkomend talent rondloopt of dat er acts zijn die voor een vriendenprijs naar deze bijzondere plek willen komen. Vlieland bereik je namelijk alleen met de boot en daarvan gaan er maar een paar per dag. Muzikanten kunnen dus niet direct na de show in de bus springen en naar een volgend optreden rijden. Ook zij moeten mee in het lome tempo van het eiland.
Het mooie daarvan is dat artiesten na afloop blijven rondhangen of zelfs een heel weekend blijven. Dat laatste deed bijvoorbeeld de Britse band Daughter. Ook rapper Fresku was langere tijd op het eiland en leek te genieten van de sfeer. Een sfeer die je op weinig andere festivals tegenkomt. En het feit dat de zon deze keer drie dagen lang scheen, maakte het dit jaar nog mooier dan voorheen.
Indrukwekkend
Ook muzikaal was er veel moois. Ik noemde al Tamino, maar het meest indrukwekkend was Kate Tempest. Op zondagmiddag mocht zij afsluiten op De Open Plek. Een podium dat op een prachtige plek in het bos ligt. Als artiest moet het uitzicht daar indrukwekkend zijn. Kate Tempest speelde haar album Let Them Eat Chaos integraal. Een voor de hand liggende keuze, want de plaat vertelt een heel mooi verhaal over het leven van 7 mensen in Londen.
Live komen de teksten van Kate Tempest nog harder binnen dan op het album. Het idyllische Vlieland bestaat even niet, want Kate neemt ons mee naar de grauwe woontorens van de grote stad. Door middel van haar personages laat ze het publiek nadenken over wat nu echt belangrijk is in het leven. Zware kost, maar zo mooi gebracht dat er na afloop meerdere mensen met tranen in hun ogen staan. Sommige festivalgangers haasten zich snel naar de vestiging van Concerto op het Sportveld. Binnen no time is al haar muziek daar uitverkocht. Met recht een legendarisch optreden.
Opvallend is dat hiphop het goed doet dit jaar. Fresku en Mocromaniac bouwen een feestje, nieuwkomer Loyle Carner maakt indruk met zijn techniek en knappe freestyles en Tiggs da Author is een perfecte afsluiter op het hoofdpodium. Speciaal voor de jonge festivalgangers is er op zaterdagavond in de Bolder een avond vol hiphop. Ik kom binnen halverwege de show van Jairzinho. Het valt op hoe jong het publiek is en hoe gretig er wordt gereageerd op de muziek. Into The Great Wide Open heeft het imago dat het voornamelijk 30-ers en 40-ers trekt, maar hier staat een heel nieuwe generatie. Als Jairzinho zijn hit Tempo brengt (dik 27 miljoen views op YouTube), ontploft de zaal.
Zingende zaag
Bij Donnie is het feest mogelijk nog groter. Zijn taalgevoel is heel anders dan bij de gemiddelde rapper, maar dat maakt zijn muziek juist zo leuk. In combinatie met de moddervette producties van Bas Bron zorgt dat voor een zeer aanstekelijk mix. Tijdens afsluiter De Tuinslang gaat het harder los dan bij welk ander optreden op het festival. Heerlijke show. Net zo lekker, maar heel anders was het fijne optreden van Spinvis op de zondagochtend. Prachtige muziek, warm zonlicht, verzoeknummers en een zingende zaag. Wat wil je nog meer?
Into The Great Wide Open had dit jaar weer veel moois te bieden. Zelf genoot ik, naast de acts die ik al noemde, ook van Jens Lekman, Joe Goddard, Don Bryant, Belle & Sebastian (waar het geluid helaas niet altijd even goed was) en natuurlijk de Nederlandse topband Moss. Wat mij betreft hadden zij de vrijdag wel af mogen sluiten op het Sportveld. Deze eer ging nu naar Hercules & Love Affair. Ondanks een prima laatste album was de show niet echt goed te noemen.
Wat wel heel goed was: het eten op het festival. Dit gaat met het jaar naar een hoger niveau. Mijn hoogtepunt was de vestiging van het Amsterdamse restaurant BAK. Zij serveerden een hoogstaand vegetarisch 3-gangenmenu voor een prijs waar je normaal gesproken op een festival een bak patat en 2 broodjes shoarma voor krijgt. Wel vreemd dat het restaurant geen wijn mocht serveren. Dat moest je, voordat je het restaurant binnenging, elders op het terrein halen. Hopelijk is dat volgend jaar niet meer nodig. Ik kijk namelijk nu al uit naar de volgende editie van Into The Great Wide Open!
