Velen gaan er alleen heen voor de locatie, of er nou optredens zijn of feestjes; Trouw is een plek waar je graag gezien wil worden. Maar woensdagavond, 13 oktober, was de zaal tot de nok gevuld met mensen die maar voor één band in het bijzonder waren gekomen: Junip. José González staat solo al ferm aan de grond in music wonderland, maar met deze band heeft hij wellicht nog meer mensen weten te bereiken en een plekje weten te veroveren op hun muziekplank.
I am Oak
Dat het concert uitverkocht was, mocht duidelijk wezen al voor aanvang stond er een mooie rij voor de ingang. De supportact van Junip, I am Oak, had al het genoegen om voor een mooi aantal mensen te spelen. I am Oak, geheel van eigen, Utrechtste bodem, is een formatie rondom de singer/songwriter Thijs Kuijken, die mooie, melodische liedjes maakt, veel beïnvloed door dromerige folk en indie. Ze speelden een goede set, maar aan het onrustige geklep tussendoor merkte je dat het publiek wat geen direct zicht op het podium, haar waardering en interesse bewaarde tot het optreden van Junip zelf.
Intens contact
Rope and Summit trapte de serie van Junips magisch mooie liedjes af en liet al vanaf de eerste tonen horen hoe goed de bandleden wisten waar ze mee bezig waren, voor wie ze speelden en waarom ze speelden. Ze waren zo goed op elkaar ingespeeld dat elk nummer net zo goed, of misschien nog wel beter klonk als op het album. José was vocaal erg in vorm en nummer op nummer klonk even verbazingwekkend harmonieus. Het contact tussen de bandleden was optimaal: iedereen ging volledig in op zijn instrument, maar de onderlinge verbondenheid was continu als een soort onzichtbare schim op het podium aanwezig.
Fields
De nadruk tijdens het concert lag vooral op nummers van het debuutalbum van de band: Fields. Na een EP in 2005 (Black Refuge) en nog een EP in mei 2010 (Rope and Summit) heeft de band eindelijk een echt debuut gemaakt en is het niet langer José die alleen in de spotlights staat. Met een veelzijdig album waar met verschillende invloeden op wordt geëxperimenteerd heeft Junip veel fans uit Josés oude schare meegenomen, maar ook veel nieuwe zieltjes weten te winnen. Dat het talrijke publiek dan ook de meest uiteenlopende types bestond was alles behalve verwonderlijk.
Naast Rope en Summit werden onder andere Without you, Always, It’s Allright and To the Grain van Fields gespeeld. Ouder werk kwam minder aan de orde, maar tussen de voorlopers werd vooral Chickens erg gewaardeerd door het publiek. Het concert werd beeindigd op een bijzondere manier, namelijk door de openingstrack van Fields te spelen: In Every Direction. Als toegift werden er maar liefst drie nummers weggegeven, waarna de band toch echt, hoe bescheiden en dankbaar ze ook waren naar het publiek toe, het optreden afsloot.
Overtuigende band
Junip heeft een bomvol Trouw een goed deel van de avond stil weten te krijgen met zijn dromerige nummers en muren van geluid. José Gonzalez mag dan een man van solo-werk zijn, deze band is wel degelijk een toevoeging aan zijn eigen geluid. Het is alsof hij nu pas echt uit de doeken kan doen wat hij allemaal in zijn mars heeft en daarvan heeft hij, samen met de andere bandleden, het publiek op deze woensdagavond, meer dan overtuigd.
Tekst en foto’s: Minja Sarovic
