Elke vrijdag geven we je een flink aantal muzikale tips om het weekend mee door te komen. Deze week zijn er ontzettend veel goede albums uitgekomen, dus de lijst is wat langer dan gewend. Lekker veel om van te genieten!
Album van de week: Tyler, the Creator
Tyler the Creator weet de constant hoge kwaliteit van zijn eerdere album moeiteloos vol te houden op CALL ME IF YOU GET LOST. Als er verschillen zijn dan is het dat de teksten wat minder puberaal zijn en dat er ook ruimte is voor rustigere nummers. Het zijn echter de opgefokte nummers als JUGGERNAUT en CORSO die er met kop en schouders bovenuit steken.
Miley Cyrus
Deze week kwam het nieuws dat Metallica groots gaat uitpakken met een heruitgave van The Black Album. Er komt een opgepoetste versie met daarbij demo’s, maar het interessantste is The Metallica Blacklist. Dit is een album waarvoor 53 zeer uiteenlopende artiesten nummers van The Black Album hebben opgenomen. Van Kamasi Washington tot Ghost. Het eerste voorproefje komt van Miley Cyrus die als begeleidingsband niemand minder dan Elton John, Yo-Yo Ma, Robert Trujillo, Chad Smith en WATT wist te strikken.
Foo Fighters & Dave Chappelle
Een memorabel moment. Madison Square Garden was voor het eerst sinds de pandemie weer helemaal gevuld met publiek. Foo Fighters was de band die de eer had om die eerste show te vullen. Als speciale verrassing kwam Dave Chappelle langs om Creep van Radiohead te zingen.
Diplo, Damian Lazarus & Jungle
Dit weekend mogen na bijna anderhalf jaar de clubs weer open. Voor iedereen die zin heeft om te dansen hebben we een heerlijke samenwerking tussen Diplo en Damian Lazarus, met daarbij de vocalen van Jungle.
Black Country, New Road
Nog meer covers. Daar zijn we namelijk dol op. Het eclectische Black Country, New Road maakt normaal gesproken best ‘moeilijke’ muziek, maar sluit een concert in het Britse Birkenhead af met Mamma Mia van ABBA.
Nieuwe albums
Zoals gezegd deze week een hoop nieuwe albums. In een andere week hadden deze stuk voor stuk makkelijk de titel album van de week kunnen verdienen, maar de concurrentie is dit keer moordend.
Faye Webster
Faye Webster maakt indiepop met een vleugje country. Muzikaal zit het allemaal heel knap in elkaar, maar de grootste kwaliteit zit ‘m in de geweldige teksten. Die zitten vol zwarte humor en gaan over eenzaamheid, verveling en Linkin Park.
Lucy Dacus
De muziek van Lucy Dacus is wel een beetje te vergelijken met die van Faye Webster. Minder country en wat meer rock, maar ook met een sterk gevoel voor het verwerken van frustraties en leed tot prachtige teksten.
SAULT
Vorig jaar werden we overdonderd door twee geweldige albums van het Britse duo SAULT. Nu is er alweer de opvolger Nine, die slechts 99 dagen te beluisteren valt via de streamingdiensten. Geniet ervan zolang het kan. Ook op dit album maakt SAULT weer een urgente mix van soul, afrobeat, hiphop en jazz.
Backxwash
De Canadese/Zambiaanse rapper Backxwash maakt duistere hiphop met veel invloeden uit de metal en industrial. Voor de liefhebbers van Death Grips, het album Yeezus van Kanye West en Lingua Ignota.
Amenra
Het Belgische Amenra behoort al ruim 20 jaar tot de wereldtop binnen de doom- en postmetal. Op De Doorn mixen ze dit geluid met poëtische Nederlandstalige teksten. De nummers bouwen langzaam op en komen uiteindelijk tot een brute uitbarsting. Een prachtige luisterervaring.
John Grant
De muziek van John Grant is al jarenlang een favoriet op de redactie. Ieder album weet hij weer te verrassen met een net andere muzikale koers. Op Boy from Michigan keert hij deels terug naar de intense pianoballads van zijn debuutalbum, maar er is ook lichtvoetig klinkende electropop. Tekstueel is het allemaal verre van lichtvoetig. John Grant worstelt nog steeds met demonen (uit zijn jeugd) en gebruikt zijn muziek om die te verwerken.
Hiatus Kaiyote
Het Canadese Hiatus Kaiyote maakt een moderne mix van soul, jazz en funk. De muzikanten zijn stuk voor stuk briljant (vooral drummer Perrin Moss) en zangeres Nai Palm heeft een geweldige stem. Ze gebruikte het album deels om haar zware strijd tegen borstkanker een plek te geven.
Gaspard Augé
In een tijd dat het wat stiller is rondom het Franse duo Justice pakt een van de bandleden de kans om een soloalbum uit te brengen. Gaspard Augé blijft in de buurt van Justice, maar richt zich wat minder direct op de dansvloer. Zo hoor je invloeden van zowel Jean-Michel Jarre als progrock uit de jaren ’70.