Ridley Scott is een ambitieuze filmmaker. Bij zijn poging om het levensverhaal van Napoleon Bonaparte te vatten in een speelfilm heeft hij duidelijk concessies moeten doen. Dat komt de film niet ten goede. Dat neemt overigens niet weg dat Napoleon toch vermakelijk is.
Het is natuurlijk vreemd dat de regisseur al ruim voor de release van de film in de bioscoop bekend maakte dat er een Director’s Cut is die ruim anderhalf uur langer duurt dan de versie die nu te zien is. De lange versie zal op een later moment te zien zijn via Apple TV+. Je gaat je in de bioscoop dan afvragen wat er allemaal gesneuveld is en hoe tevreden Ridley Scott zelf is over de huidige versie.
Even los daarvan is Napoleon prima blockbuster-materiaal. Al direct in de eerste scenes zit je als kijker middenin de actie in het roerige Frankrijk van net na de revolutie. In hoog tempo volgen er machtswisselingen en intriges. Iets waar Napoleon slim gebruik van maakt, zeker als hij zijn slimme krijgskunsten in mag zetten om een impasse met de Engelsen te doorbreken in Toulon.
Humor
Tegelijkertijd met de stappen die Napoleon zet in de richting van de absolute macht, zien we ook zijn turbulente liefdesleven met Joséphine. Je zou zelfs kunnen stellen dat hun relatie de belangrijkste pijler van de film is. Er is in ieder geval veel tijd en ruimte om dit uit te diepen. Deze scenes zorgen ook regelmatig voor een geslaagde dosis humor in Napoleon.
Dit alles lijkt wel de verhalen rondom de krijgsheer Napoleon in de weg te staan. Ridley Scott permitteert het zich regelmatig om dingen net even anders te laten lopen dan in de geschiedenisboeken. Of je je daaraan stoort, hangt natuurlijk vooral af van hoeveel je van te voren al wist over deze periode. Het zorgt wel dat je af en toe het gevoel krijgt of de lange versie van de film dit soort zaken beter uitwerkt. Zo bekroop mij het gevoel dat de Veldtocht naar Rusland niet helemaal lekker uit de verf kwam. Regelmatig springt het verhaal snel weer verder naar een volgend punt verderop in de tijd, zonder dat het verhaal de gewenste diepte krijgt.
Sterk acteerwerk
Aan de andere kant zijn er ook volop positieve punten te noemen. Ik noemde al het onstuimige liefdesleven van Napoleon en Joséphine. Zowel Joaquin Phoenix als Vanessa Kirby spelen op de toppen van hun kunnen. Ook de scene waarin Napoleon zich tot keizer laat kronen is prachtig verfilmd. Dat kunnen we wel aan Ridley Scott toevertrouwen. De veldslagen zijn misschien niet helemaal accuraat, maar wel spectaculair in beeld gebracht.
In deze versie is Napoleon een interessante film met sterk acteerwerk, maar die qua de vele verhalen die er te vertellen zijn net even te ambitieus is. Hierdoor voelen enkele verhaallijnen wat afgeraffeld. Of Ridley Scott nog een betere versie van de film achter de hand heeft zal later moeten blijken.
