In de roman Nooit ziek geweest uit 2012 rekende schrijver en columnist Nico Dijkshoorn op harde wijze af met zijn vader en de rol die hij speelde in het gezin Dijkshoorn. Ooit gelukkig lijkt een logisch vervolg, met nu de moeder van Nico Dijkshoorn in de hoofdrol.
Met zijn moeder heeft Nico Dijkshoorn een andere band dan met zijn vader, maar aan het einde van haar leven moet hij ook concluderen dat hij haar eigenlijk niet kent. Nu het plots ook slecht gaat met de gezondheid van zijn moeder en ze moet verhuizen naar een verzorgingstehuis komen de verhalen van vroeger naar boven en kijkt Dijkshoorn nogmaals terug naar zijn jeugd. Hierbij probeert hij ditmaal zijn moeder centraal te stellen.
Als lezer krijg je weer een eerlijke, openhartige en vaak ook humoristische inkijk in het leven van Nico Dijkshoorn. Terwijl zijn ouders aan het einde van hun leven zijn, probeert hij zich staande te houden in een wereld die heel veel van hem vraagt. Dat zorgt ook dat het boek plots een heel andere wending krijgt.
Openhartig
Op een gegeven moment blijkt het boek niet alleen over moeder Nel te gaan, maar over ouder worden en alles wat daarbij komt kijken. In dit deel van het boek is Nico Dijkshoorn plots heel erg openhartig en eerlijk over zijn eigen tekortkomingen. Het laat je als lezer nadenken over wie je zelf bent en dat het leven soms een nare wending kan nemen zonder dat je daar iets aan kunt doen.
Ooit gelukkig is zowel de klassieke Nico Dijkshoorn, die met kracht en humor heel mooi mensen en situaties kan schetsen, maar tegelijkertijd ook een eerlijk document over persoonlijke problemen.