We hadden geen betere keuze kunnen maken om het nieuwe concertjaar in te luiden dan met Efterklang. Zondagavond liet de Deense band, in gezelschap van Amerikaans wonderkind Peter Broderick, zien hoe het hoort, een afwisselende en sprankelende show neerzetten. Het enige wat er op dit optreden aangemerkt kan worden, is dat het wel erg gezellig was op het podium.
Op het kleffe af zelfs. Zanger Casper Clausen benadrukt meermalen hoe fijn het is om in Amsterdam te zijn. Na de show wordt daar nog eens dunnetjes overheen getweet: “Maybe we should relocate to Amsterdam…pure bliss and THANK YOU sweet people.”
Efterklangs liefde voor Peter Broderick (zang, gitaar, viool en toetsen) wordt evenmin onder stoelen of banken gestoken. Hij wordt omhelsd en letterlijk op handen gedragen. Het is een klein afscheidsfeestje, want voorlopig de laatste keer dat Broderick, sinds 2007 een vaste toevoeging, met de Denen optreedt.
Het trio bestaat uit een kern van zanger, toetsenist en bassist. Live laten ze zich graag ondersteunen door complete orkesten. Zo speelde Efterklang in november met het Sinfonia Rotterdam in Eindhoven. Afgelopen zomer hield de band audities voor een drummer en een zangeres. Het legde ze geen windeieren, want de zangeres die vanavond op het podium staat heeft een prachtig heldere stem en de percussionist doet met zijn strakke spel iedere drumcomputer verbleken.
Efterklang bracht vorig jaar hun vierde cd uit. Piramida dook in menig eindejaarslijstje op. Het album werd opgenomen op Spitsbergen in de buurt van een verlaten Sovjetdorp. Daar verzamelden ze omgevingsgeluiden die werden omgezet in muziek. Het resultaat is stemmig, sprookjesachtig en betoverend.
Een groot gedeelte van de plaat wordt vanavond gespeeld en dan blijkt nog maar eens hoe gevarieerd de muziek is. Van subtiele staccato akkoorden in Hollow mountain, tot melancholische harmonieën in Apples en opzwepende, dansbare ritmes in Between the walls. Efterklang kan als geen ander de spanning opvoeren binnen een nummer om de kakofonie vervolgens in een seconde te reduceren tot een ijzige stilte. En dit alles zonder moeilijke blikken of afstandelijke houdingen. Efterklang staat met veel plezier op het podium en dat straalt af op het enthousiast klappende en dansende publiek.
Frontman Clausen, met vlinderstrikje en bleek ingevallen gezicht, zegent zijn publiek. Goedkeurend knikt hij naar de ‘zee van Melkwegmensen.’ Bassist Rasmus Stolberg rust niet voordat hij iedere toeschouwer persoonlijk toegelachen heeft. In een kort intermezzo nemen de twee de tijd om post door te nemen: berichten van bezoekers uit Groningen (de Denen stalen afgelopen weekend de show op Eurosonic).
Voor de toegift kruipt Efterklang nog dichter op het podium. Ze sluiten af met een onversterkte, intieme versie van Alike. Misschien is het niet eens zo’n slecht idee van ze om naar Amsterdam te verhuizen.
Tekst: Saskia Naafs
Foto’s: Erik Bremer
