In 1981 verscheen The Evil Dead van regisseur Sam Raimi. Geschoten met en door een stel vrienden op een zeer laag budget en met special effects gemaakt van huis-, tuin- en keukenmiddelen, werd deze splatter-horror een cult fenomeen.
De narigheid op het scherm leidde in veel landen tot een verbod, maar de echte hel bleek de slopende productie zelf. Het boek “If Chins Could Kill: Confessions of a B-Movie Actor” van hoofdrolspeler (en campheld) Bruce Campbell illustreert op hilarische wijze hoe de shoot er precies aan toe ging en is van harte aan te raden voor fans van de Evil Dead-cyclus (Evil Dead, Evil Dead II, Army of Darkness).
Gele oldtimer
Maar dat nu even terzijde. Het gaat hier om de remake – en in een kerkhof vol slechte aftreksels is Evil Dead een welkome aanvulling binnen het horrorgenre. Dit zal deels te maken hebben met het feit dat Raimi en Campbell als producenten aan de film verbonden zijn en dus enige creatieve inbreng hebben gehad. Regie is deze keer in handen van de redelijk onbekende Fede Alvarez, maar voor fans van Raimi’s versie zijn er genoeg knipogen naar het origineel, zoals zijn gele oldtimer, herkenbaar gekaderde shots en een paar extra beloningen voor wie tijdens de aftiteling blijft zitten.
Het plot is nagenoeg hetzelfde (groepje vrienden wordt geterroriseerd door ongeziene macht in een hutje in de bossen), maar de karakters zijn nieuw (geen Ash deze keer) en een paar elementen verrassend sterk bedacht. Mia (Jane Levy) is aan het afkicken en wil zich daarom opsluiten in een hut in de bossen, buiten het bereik van alle verleidingen. Dit doet ze in het gezelschap van haar broer, David (Shiloh Fernandez), en een paar vrienden. Omdat een eerdere afkickpoging is mislukt, besluiten haar vrienden dat Mia de hut niet mag verlaten totdat ze volledig is ontwend. Een slim uitgangspunt om het groepje op de plek des onheils te krijgen – en te houden.
Brilsmurf
Op exploratie in de duidelijk niet koosjere kelder vinden ze een boek, gebonden in menselijk huid en omhuld door prikkeldraad: de zogeheten Book of the Dead. Het duurt niet lang voordat de brilsmurf van de groep het boek (ondanks alle waarschuwingen) open heeft en nader gaat bestuderen. Hierdoor komen de opgesloten demonische krachten weer vrij en breekt alle hel los.
Vanaf dit moment volgen de gruwelijkheden elkaar in rap tempo op (en ja, ook de beruchte ‘tree rape’ zit er nog in), zonder oponthoud tot aan de credits. Of Evil Dead voor jou is, hangt er dus vanaf wat je aan kan. Voor horror-aficionados is het een waar genot; eng, visueel sterk, trouw aan zijn voorganger en origineel genoeg om te blijven boeien en tegelijkertijd om van te walgen. Het is zeker niet geschikt voor tere zieltjes – op een gegeven moment regent het (letterlijk) bloed – maar wie zich vol overgave waagt aan het land der doden, komt er levendig van enthousiasme weer uit.