Shy is een tiener met veel problemen in zijn leven. Woede-uitbarstingen, verkeerde keuzes en foute vrienden hebben ervoor gezorgd dat hij in een tehuis woont waar probleemjongeren een laatste kans krijgen. Maar ook daar gaat het niet lekker en daarom neemt Shy een heftig besluit.
Schrijver Max Porter oogstte veel lof met zijn debuut Verdriet is het ding met veren en ook de boeken die volgden kregen goede kritieken en literaire nominaties. Met Shy zal het waarschijnlijk ook dezelfde kant opgaan, want het boek is echt bijzonder te noemen. In slechts 127 bladzijden zet Porter een verhaal neer met de impact van een vuistdikke roman.
Drum ’n bass
We krijgen in Shy een kijkje in het chaotische brein van de jonge hoofdpersoon. Ruzies, conflicten en blunders uit de afgelopen jaren hebben zich gevormd tot demonen die wild rondspoken in het hoofd van Shy. Alleen het luisteren naar opgefokte drum ’n bass weet de drukte in zijn hoofd een beetje te bedaren, maar blijkbaar niet genoeg.
Het is voor Shy tijd geworden om op radicale wijze af te rekenen met alle ellende. In stilte loopt hij ’s nachts weg bij het tehuis waar hij woont. Onderweg naar zijn doel probeert hij in zijn hoofd alles nog één keer op een rijtje te zetten. Als lezer volg je Shy vol ingehouden spanning. Wat is hij van plan?
Typografie
De korte roman beschrijft slechts één nacht uit het leven van Shy, maar door zijn gedachten te lezen zie je een heel mislukt leven voor je. Is het dan echt niet mogelijk om het leven weer op de rails te krijgen? Op geniale wijze heeft Porter de hersenspinsels van Shy op papier gezet. Hierbij speelt hij volop met typografie, uitlijning en het gebruik van de ruimte op de bladzijden. Intussen blijft Shy maar doorlopen.
Na afloop moet je als lezer echt even bijkomen van wat je allemaal hebt meegekregen.