2013 wordt het jaar waarin het Witte Huis flink onder vuur komt te liggen. Later dit jaar komt de film White House Down met Channing Tatum en Jamie Foxx uit, waarin een agent toevallig in het Witte Huis is en het vrijwel alleen tegen terroristen op moet nemen. Wij zagen gisteravond Olympus Has Fallen met Gerard Butler, Aaron Eckhart en Morgan Freeman, over een agent die het Witte Huis in komt en het vrijwel alleen, enfin, het lijkt me duidelijk.
Het verhaal in een notendop: Butler is Mike Banning, een agent in de Secret Service, hetgeen de bewaking op zich neemt van de president en andere Amerikaanse hoogwaardigheidsbekleders. Na een auto-ongeluk waarin de president en zijn vrouw betrokken raken, wordt hij tot zijn frustratie herplaatst als kantoormedewerker. Ondertussen begint de politieke spanning tussen Noord- en Zuid-Korea verder op te lopen. Als de Zuid-Koreaanse minister-president het Witte Huis bezoekt, blijkt zijn veiligheidspersoneel onderdeel uit te maken van een terroristische organisatie die prompt het Witte Huis overneemt. In de chaos rondom de overname slaagt Banning erin om het Witte Huis binnen te sluipen, en begint als “one man army” aan zijn poging om de overname ongedaan te maken.
Potentieel
Deze film zou in theorie best kunnen werken. Regisseur Antoine Fuqua liet in Training Day zien dat hij goed is in het sfeervol vertalen van een sterk script. Als dat script dan ook nog eens sterk zou zijn… Er is zoveel potentieel in het materiaal: Banning zou als een John McClane-achtig personage met een knipoog te werk kunnen gaan. De terroristen zouden een interessante geo-politieke agenda voor ogen kunnen hebben. Helaas is het script zodanig dunnetjes (en met zulke gigantische voor de hand liggende gaten), dat Olympus Has Fallen weinig meer is dan een 13-in-een-dozijn actiefilm. En nog een slechte ook. Butler wekt weinig sympathie op met zijn onbegrijpelijke accent. Freeman speelt de interim-president volledig op de automatische piloot. Eckhart probeert een Harrison Ford-achtige president te vertolken, maar neemt daarmee elke diepgang in zijn karakter weg. En, voor niet-Amerikanen wellicht nog het meest schrijnend, het patriottisme is tot het absolute maximum opgevoerd.
Blijkbaar waren de makers geïnspireerd door films als Act of Valor of één van de tientallen “Hunt for Osama” rip-offs (het geniale Zero Dark Thirty even buiten beschouwing gelaten). De dramatische muziek als de met kogels doorboorde Amerikaanse vlag door de terroristen van het balkon van het Witte Huis wordt gegooid is tenenkrommend. Evenals de gloednieuwe vlag die aan het eind van de film op het grotendeels verwoeste huis wordt gehesen (dacht je nou ECHT dat deze film geen happy ending had?). De aftiteling heeft opnieuw een Amerikaanse vlag als achtergrond.
Supermacht
De film hinkt ook nog eens op twee gedachten. Als Amerika inderdaad de supermacht is die deze film graag wil tentoonspreiden, waarom is het dan zo doodeenvoudig voor de terroristen om het Witte Huis binnen een kwartier te veroveren en te beschermen tegen een gigantische legermacht? Waarom zitten alle drie de mensen die codes voor Amerika’s nucleaire arsenaal hebben in dezelfde bunker? Beide acties getuigen niet echt van intelligentie op het gebied van nationale veiligheid; een thema dat de Amerikanen menen te beheersen als geen ander.
We zouden nog even door kunnen gaan, maar laten we het kort houden: Olympus Has Fallen is een slechte film, gebaseerd op een gedateerd, ééndimensionaal wereldbeeld, met matig acteerwerk en een belabberd slecht script. Wij (een Nederlander en een Engelsman) vroegen ons tijdens de screening af of de filmmaatschappij het überhaupt aan zou durven om zulke zelfbevlekkende propaganda buiten de VS uit te brengen. Dit blijkt het geval: de film draait vanaf 9 mei in de bioscoop. Gaat dat zien. Als je durft.
Jacco Kuipers