Je moet maar durven. Je bent een introverte muzikant / songwriter die niet kan zingen, maar wel hele mooie liedjes kan schrijven en meesterlijk kan arrangeren. Dus je omringt je met een band waarin de vocalisten alle aandacht krijgen – de zanger wegens zijn diepe bariton, en de zangeressen wegens hun hemelse sopraan-bereik. Ellis Ludwig-Leone, het brein achter San Fermin (en op het podium hun toetsenist) heeft met het titelloze album van de “band” één van de mooiste platen van 2013 afgeleverd. Denk Sufjan Stevens in de tijd van Illinoise, met wat duisterdere muziek en lastigere maatsoorten en arrangementen.
Gisteravond speelde Ludwig-Leone, samen met twee vocalisten, een violiste, een baritonsaxofonist, een trompettist en een gitarist in een goed gevuld Metro theater. Weliswaar als voorprogramma van de Australische zangeres Courtney Barnett, maar duidelijk met een fanbasis.
Voor wie het album nog niet heeft gehoord – San Fermin teert op de stem van Allen Tate (die zo uit Jersey Shore lijkt te zijn weggelopen), en in dit geval met “tour-zangeres” Rae Cassidy. Dat bleek bij opener Renaissance, een introvert begin met een eruptie van strijkers, blazers en (geweldige) drums. De aandacht was gevestigd. En waar het album vooral sfeervol kan worden genoemd, blijkt de gelegenheidsband live net als Sufjan Stevens een rustig album te kunnen ombouwen tot een dampend feest. Bij nummers als The Count, afsluiter Parasites en vooral Crueler Kind waren de muzikale uitbarstingen absolute hoogtepunten.
Viool met tremelo-pedaal
Nieuw songmateriaal (we hoorden Emily, Jackknife en nog een nummer waarvan de titel niet duidelijk was) wijzen op de groei van het geluidsbesef van Ludwig-Leone. En voor een “voorprogramma” was het in het publiek een bewonderend feest. Maatwisselingen, ritmewisselingen, solo’s op ongebruikelijke instrumenten (baritonsax! Viool met tremolo-pedaal) en schitterende contrapunten tussen vocalen en muziek zorgden voor een potentieel concert voor de alweer snel naderende jaarlijstjes. Daarbij moet ik wel zeggen dat de subtiliteit van het album enigszins naar de achtergrond verdween. Daarvoor zetten we ‘m maar weer op de koptelefoon aan.Een mooi concert van een hypergetalenteerde muzikant. Laat Ellis de resterende 48 staten van Sufjan Stevens maar invullen op zijn volgende albums…
Overigens als naschrift: de Amerikaanse publieke omroep NPR (ja, er is een Amerikaanse publieke omroep) heeft een geweldige podcast genaamd All Songs Considered. Ondergetekende heeft zijn kaartjes voor Rhye en San Fermin puur gekocht op basis van aanbevelingen van deze podcast. Doe jezelf een plezier en abonneer je erop!
Jacco Kuipers
