Splinter Cell: Conviction verliet de gebruikelijke stealth gameplay voor een iets meer actie-georiënteerde game. Met het nieuwe deel Blacklist probeert Ubisoft alle fans tevreden te stellen, maar lukt dit ze ook?
Verhaal
Splinter Cell: Blacklist begint met een aanval op een militaire basis in Guam. Toevallig is net hoofdpersoon Sam Fischer hier aanwezig, wat hem een extra reden geeft om te jagen op de organisatie genaamd The Engineers die hier achter zit. Al snel wordt duidelijk dat dit niet de enige geplande aanval van The Engineers is en dat ze meerdere doelen van de Blacklist zullen aanvallen als Amerika hun soldaten niet terug trekt uit de landen waar ze actief zijn.
De president van The United States is het hier niet mee eens en richt een nieuwe organisatie genaamd Fourth Echelon op, met Fischer als leidinggevende. Tegelijkertijd geeft ze hem een gigantisch vliegtuig genaamd Paladin mee, vanwaar alle missies gecoördineerd kunnen worden en een team met oude en nieuwe personages voor de franchise. Door de voorgaande delen is de vertrouwensband met één van de teamleden een stuk minder (sorry ik ga geen spoilers geven) en is de samenwerking met de twee andere even wennen.
Het verhaal van Blacklist is erg spannend en intens. Dit komt vooral door de dreigende countdown die steeds in beeld staat (ook al gaat deze pas verder zodra je een verhaalmissie doet). De badguys lijken Fourth Echelon steeds een stap verder te gaan en na iedere missie was ik benieuwd wat er hierna weer zou gebeuren, het zuigt je volledig in de sfeer en in het verhaal.
Aan boord van de Paladin kan je naast de verhaalmissies ook verschillende contracten vinden bij je teamgenoten. Iedere teamgenoot heeft zijn eigen type missies. Zo zijn bijvoorbeeld de levels van nerd Charlie te vergelijken met de Horde-mode uit Gears of War en moet je het verschillende rondes volhouden tegen steeds sterker wordende vijanden. Deze optionele contracten geven net iets meer variatie aan de game en geven je bij het voltooien natuurlijk een extra geldbonus of nieuwe uitrustingen. Wat wel een nadeel is van de Xbox 360-versie is dat de game op twee discs komt. Mocht je voorgaande missies willen spelen, moet je vaak van cd wisselen. Misschien een beetje luiheid van mijn kant, maar het is weer een puntje waaruit blijkt dat we klaar zijn voor de volgende generatie consoles.
Sam Fischer is, qua persoonlijkheid, nog altijd dezelfde Sam Fischer die we kennen. Toch is er iets anders aan de spion, namelijk zijn stem en uiterlijk. Voor Blacklist heeft Ubisoft gekozen voor een nieuwe voice-actor die tegelijkertijd ook zijn motion-capturing kon opnemen. Hierdoor is de Splinter Cell-veteraan Michael Ironside gepasseerd, wat bij veel fans in het verkeerde keelgat schoot. Nu het eindproduct op de markt ligt kan ik niet anders zeggen dan dat deze nieuwe acteur zijn voorganger eer aandoet. In het begin is het even wennen aan de jongere en minder grove stem, maar je merkt aan alles dat hij de nieuwe Sam Fischer is.
Gameplay
Waar vorige Splinter Cell games de voorkeur gaven aan een sluipende aanpak, werd dit in Conviction opeens een stuk minder. Ikzelf vond het niet erg en een frisse nieuwe aanpak, maar voor het grootste gedeelte vonden mensen deze actievollere aanpak niet bij de serie horen. In Splinter Cell Blacklist komt Ubisoft alle fans tegemoet, je mag namelijk helemaal zelf weten hoe je te werk gaat. Aan het einde van een missie word je speelsessie beoordeeld op hoe jij hebt gespeeld. De punten worden verdeeld over drie verschillende speelstijlen: Ghost, Panther en Aggression.
Ga je onopgemerkt door de levels heen en maak je geen dodelijke slachtoffers, dan krijg je Ghost-punten. Panther-punten krijg je als je niet gespot wordt maar zo nu en dan wel iemand koud hebt gemaakt. En ten slotte krijg je Aggression-punten als je ‘guns-blazing’ je missies uitvoert. Het maakt niet uit hoe je speelt, want voor alles krijg je punten. Deze worden vervolgens omgezet naar een som geld. Hoe hoger je score, des te hoger het bedrag. Dit geld kan vervolgens gespendeerd worden aan verschillende wapens en upgrades voor Sam, maar ook aan upgrades voor de Paladin waardoor je bonussen in het veld kunt krijgen.
Graphics
Blacklist doet zijn best om er op zijn best uit te zien, zo zijn bijvoorbeeld de gezichtsanimaties erg positief aanwezig en zijn animaties erg soepel. Toch staat er op de tweede disc een HD Texturepack dat kan worden geïnstalleerd. Deze extra 4GB mogen de graphics dan wel een boost geven, toch zijn sommige textures niet al te netjes afgewerkt. Sommige muren en voorwerpen blijven er flets uitzien. Schaduwen en lichteffecten zijn al vanaf het eerste Splinter Cell deel een cruciaal onderdeel van de franchise en ook in Blacklist zien deze er weer goed uit. Het is erg duidelijk wanneer Fischer zich aan het verstoppen is in de schaduwen en dat is maar goed ook, want de vijandelijke AI is erg slim ontworpen.
De Paladin is volledig te doorzoeken en kan het best vergeleken worden met The Normandy uit de Mass Effect-games. Mocht je tussen de missies door naar je dochter willen bellen of met je teamgenoten praten dan is dit mogelijk. Tevens fungeert het vliegtuig als het hoofdmenu vanwaar je alle missies kunt staren en regelrecht naar de multiplayer overstapt. Juist dit soort details geven Blacklist meer diepgang in verhaal en gameplay.
Conclusie
Het maakt niet uit of je een liefhebber bent van de klassieke Splinter Cell-games of het meer actiegerichte Conviction, voor beide doelgroep is Blacklist een gegarandeerde aanrader. Laat je niet wegjagen door de nieuwe voice-actor van Fischer, want dan loop je een erg spannend spionageverhaal mis waarbij je continue op het puntje van je stoel zit.
Door een gebrek aan online spelers konden de coöp en multiplayer modus Spies vs. Mercenaries niet goed uitgetest worden.
Splinter Cell Blacklist is nu beschikbaar voor de Wii U, Playstation 3, Xbox 360 en PC
Voor deze recensie is de Xbox 360-versie gebruikt