De roman Arend van de Vlaamse schrijver Stefan Brijs komt oorspronkelijk uit 2000. Op dit moment staat het boek weer in de belangstelling omdat de toneelgroep Afslag Eindhoven met een voorstelling die is gebaseerd op het boek op tournee is. Vandaar dat we het boek hebben gelezen.
Arend is een van de meest verdrietige boeken die ik heb gelezen. In het boek volg je Arend van het moment dat hij bij zijn moeder Anna in zijn buik zit. Daar blijkt hij al een andere kijk op de wereld te hebben dan een normaal kind. Voor buitenstaanders valt dat vooral op door zijn enorme omvang. Zowel in de lengte als in de breedte. Omdat Arend de eerste maanden van zijn leven niet veel meer lijkt te doen dan heel hard huilen probeert zijn moeder hem zo veel mogelijk te negeren. Van een liefdevolle jeugd is dus geen sprake. De enige lichtpuntjes in het leven van Arend zijn zijn wil op te kunnen vliegen en zijn fascinatie voor alles dat vleugels heeft. Ook zijn heel zeldzame ontmoetingen met volwassen mannen staan in het teken van een normale jeugd.
Liefdeloos
De teneur van het boek is echter liefdeloos en troosteloos. Ondanks dat Arend zelf verre van een sympathieke hoofdrolspeler is, ga je wel iets voor hem voelen. Je hoopt dat dingen beter zullen gaan in zijn leven en dat hij ooit zijn dromen gaat vervullen. Arend is zo’n boek waarin de lichtjes aan het eind van de tunnel een tegemoetkomende trein zijn. Stefan Brijs weet het verhaal gelukkig wel zodanig te vertellen dat je niet na een paar bladzijden het boek in een depressieve bui weglegt. Nee, de drang om te weten hoe het verhaal verder gaat zorgt juist dat je blijft lezen. Hoe somber het verhaal ook is. Gelukkig heeft het boek wel een soort van happy end…
Arend van toneelgroep Afslag Eindhoven is tot april 2013 te zien in verschillende theaters.