SummerJazz Leiden is een kleinschalig festival dat geheel draait op vrijwilligers. Ondanks dat hadden ze dit jaar een indrukwekkende line-up met daartussen als uitschieters Fatoumata Diawara en Gregory Porter.
Het festivalterrein is een groen natuurgebied op de grens van Leiden en Oestgeest dat op loopafstand van het station van Leiden ligt. De zon schijnt (eindelijk) en de sfeer is mede daardoor zeer gemoedelijk. Als we binnenkomen begint al snel de Malinese Fatoumata Diawara. Haar aanstekelijke muziek zorgt dat de zon nog net even feller lijkt te schijnen. Haar muziek is spannend, maar tegelijkertijd zeer toegankelijk voor een breed publiek. De uitstekende gitarist zorgt voor wat scherpe randjes in de show, maar het hoogtepunt blijkt Diawara zelf. Vooral als ze laat zien hoe men in de verschillende Afrikaanse landen op de kenmerkende 6/8ste maat danst.
De programmering van het festival is voornamelijk verdeeld over een groot podium aan de ene kant en een tent aan de andere kant van het terrein. In het midden is plek voor wat theater, kunst, eten en vooral luieren in het gras. De eerste band die we in de tent zien is het Nederlandse Kapok. En die zorgen meteen voor een aangename verrassing. De band bestaat uit een ongewone combinatie van gitaar, drums/percussie en hoorn. Hoornspeler Morris Kliphuis maakte tot voor kort deel uit van het orkest van Kyteman en op zijn label bracht de band ook een album uit. De muziek die Kapok maakt is spannend en origineel. De composities zijn verre van voorspelbaar en de band is enorm goed op elkaar ingespeeld.
Na Kapok volgt op het hoofdpodium de Lefties Soul Connection met Michelle David. De band zelf heb ik al regelmatig live gezien, maar niet met zangeres. Zij voegt echt wat toe aan de toch al zeer funky muziek van de Lefties. De band swingt, funkt en rockt als nooit tevoren en zorgt dat de temperatuur een paar graden stijft op het festivalterrein.
Aan de andere speelt inmiddels Typhoon in een volgepakte tent. Al bij binnenkomst zie je meteen dat hier een feestje gaande is. De rapper weet inmiddels maar al te goed hoe het publiek moet aanpakken. Dit is geen doorsnee hiphop-show, maar swingende feestmuziek. Tijdens de show zorgt bluesgitarist Joep Pelt voor een rustpuntje. Hij mag 2 nummers meespelen en in de nummers toont Typhoon aan dat hij ook weet wat de blues is.
Maar dan is het tijd voor de hoofdact. Gregory Porter is echt een grote naam in de jazz met een Grammy voor beste jazzvocalist op zak. De charismatische zanger heeft een meer dan uitstekende band met zich meegenomen. Deze band krijgt van Porter alle ruimte om te improviseren en daar maken de bandleden zeer gretig gebruik van. Vooral de saxofonist laat zich regelmatig helemaal gaan met brute Coltrane-achtige solo’s.
De set bestaat uit alle (inmiddels) klassiekers van Gregory Porter als Be Good, Painted on Canvas en 1960 What?, maar ook 2 nieuwe nummers van een album dat in september uit gaat komen. Live valt het helemaal op wat voor prachtige stem hij heeft. Deze lijkt het beste van Marvin Gaye en Nat Cole te combineren, maar dan met een strakke en wilde jazzband als begeleiding. Gregory Porter weet zo zowel de hardcore jazzliefhebber als de bezoekers die eerder voor de gezelligheid komen te vermaken. Een indrukwekkend goed optreden. Na Gregory Porter volgen nog een paar bands, maar omdat we het gevoel hebben dat niemand dit gaat overtreffen besluiten we op het hoogtepunt het SummerJazz-festival te verlaten. Volgend jaar zijn we er zeker weer bij.
