Ook World War Z gaat over zombies. De ondoden zijn de laatste tijd een populair onderwerp voor makers van films, series en games. Heeft deze film met Brad Pitt daar wat aan toe te voegen of is het (letterlijk) hersenloos spektakel?
De film World War Z is losjes gebaseerd op het gelijknamige boek van Max Brooks (de zoon van Mel!) en gaat in het kort over een plots opkomende zombie-epidemie die op zeer brute wijze losbarst. Goed nieuws voor de kijker van de film is dat het spektakel al vrouw in de film van start gaat en eigenlijk nooit stopt. In het eerste deel zit je in de bioscopen op sommige momenten naar adem te snakken vanwege de in hoog tempo opvolgende scènes waarin of veel actie zit of waarin je serieus benieuwd bent hoe het afloopt.
Een sterke troef daarbij is het gezin van hoofdpersoon Gerry Lane (Brad Pitt). Je wilt gewoonweg niet dat zijn schattige dochtertjes en knappe vrouw iets overkomt. Dit eerste deel heeft wel wat weg van de populaire games The Last of Us en The Walking Dead: de stoere hoofdpersoon moet zichzelf en de dame (in de film 3 dames) beschermen tegen de zombies.
Al snel blijkt dat Gerry in een recent verleden voor de VN heeft gewerkt en daar vuile klusjes opknapte in conflictgebieden. Dus al snel hangt zijn oude werkgever aan de telefoon met het verzoek om op zoek te gaan naar de bron van en de uiteindelijke oplossing voor het hele zombiegebeuren. Omdat hij hiermee zijn familie kan achterlaten op een veilige plek stemt hij in. Wat volgt is een reis over de wereld met overal waar Gerry komt horden zombies.
In grote lijnen is het verhaal prima, maar wie op details let ontdekt wel wat gaten of vreemde zaken in het script. Dit zijn vreemd genoeg niet altijd dingen die heel erg toevallig zijn, maar meer zaken die mensen met gezond verstand nooit zouden doen. Zonder al te veel van het verhaal te verklappen zal ik een voorbeeld geven: Gerry neemt tijdens zijn missie 1 telefoon mee, maar daar belt hij alleen zijn vrouw mee. Met de leidinggevende van de missie staat hij eigenlijk nooit in verbinding. Er zijn nog wel meer van dit soort dingen maar door die te vertellen geef ik te veel weg van het verhaal en dat is zonde want World War Z is zeker wel een aanrader.
Eng en grappig
In eerste instantie is de film vooral heel erg spannend, maar daarnaast ziet de actie er met grote regelmaat zeer spectaculair uit. Zeker scenes waarin enorme mensenmassa’s op de been zijn mogen er zijn, maar ook de zombies in close-up zijn heel tof. De zombies zijn vaak eng en grappig tegelijk wat in een belangrijke slotscène zorgde voor gelach in de zaal terwijl het eigenlijk heel spannend was.
Een enorm pluspunt aan de film vond ik het feit dat het geweld enorm binnen de perken is gehouden. Het zou best kunnen zijn dat dat gedaan is om een lage leeftijdskeuring te krijgen, maar het blijkt dus dat een spannende zombiefilm helemaal geen rondvliegende ingewanden en andere gore nodig heeft om spannend en vermakelijk te zijn. Regisseur Marc Forster lijkt daarmee een andere weg in te slaan dan vele collega’s die juist steeds verder lijken te gaan met het expliciet in beeld brengen van bruut hak- en beukwerk.
Als ik alle voors en tegens van World War Z bij elkaar optel kan ik niets anders concluderen dat dit een bovengemiddeld goede actiefilm is.