Turnstile is een bijzonder fenomeen

De Amerikaanse hardcoreband Turnstile brak in 2021 door met hun meer dan uitstekende album Glow On. Deze plaat haalde ook onze top 10 van beste albums van dat jaar. In 2022 is de band uit Baltimore vooral aan het toeren. Na Europa te hebben aangedaan in de zomer is het nu de beurt aan een tournee door de VS. Daar valt op hoe enorm populair Turnstile is geworden.

Bij het plannen van een bezoek in de herfstvakantie aan goede vrienden die in een suburb van Chicago wonen blijkt Turnstile precies in die periode ook in de stad te zijn. Een goede reden om kaarten te kopen voor hun optreden in de Aragon Ballroom, een klassieke balzaal in Moorse bouwstijl uit 1926 met ruimte voor maar liefst 5000 bezoekers. Bij het online kopen van de tickets valt ook meteen op hoe vreselijk duur concertkaartjes in de VS zijn, mede door de flinke percentages die Live Nation rekent voor allerlei administratiekosten.

Na flink wat weken voorpret was het op 23 oktober eindelijk zover: Turnstile in Chicago. Omdat het concert All Ages was kon ik mijn 13-jarige zoon ook meenemen. Hierdoor besloot ik wel een beetje achterin de zaal te gaan staan in plaats van de wild moshpit op te zoeken. Vanwege het lange zoeken naar een parkeerplaats pakten we helaas maar de laatste paar nummer van voorprogramma Snail Mail mee. Gelukkig was er nog een tweede support act. Rapper JPEGMafia mocht de zaal verder opwarmen en dat lukte goed.

Call Me Maybe

De muziek van JPEGMafia is behoorlijk chaotisch en dat pakte live goed uit. De combinatie van vette drops, stevige beats en de energieke rap zorgde ervoor dat het overgrote deel van de zaal al stond te springen en klappen. Bijzonder als je bedenkt dat Turnstile een hardcore-band is. Daar verwacht je niet dat ook de muziek van Snail Mail en JPEGMafia zo goed ontvangen zouden worden. Of dat iedereen luid meezingt met JPEGMafia’s cover van Call Me Maybe. Het zegt heel veel over de diversiteit van het publiek. Alle kleuren, genders en leeftijden waren te vinden in de zaal en iedereen leek er heel veel zin in te hebben.

Ook het feit dat Turnstile opkwam onder de klanken van I Wanna Dance With Somebody van Whitney Houston zegt wel iets over het feit dat de band breekt met alle wetten uit het wereldje van de hardcore. Toch bestaan er absoluut geen misverstanden over waar de band voor staat. Opener HOLIDAY laat direct horen dat Turnstile heel stevig kan rocken. De band speelt lekker hard en strak en zanger Brandon Yates steelt de show met zijn wilde sprongen op het podium. In het eerste deel van de set is ook veel ruimte voor ouder materiaal van de band dat net even puntiger klinkt dat het experiment dat Turnstile op hun laatste album GLOW ON laat horen.

Tropisch

De nieuwe gitarist Greg Cerwonka (van hardcoreband Take Offense) is een mooie aanvulling aan het geluid van de band. Met zijn Jackson-gitaar en zijn 5150-versterker laat hij duidelijk zien en horen dat klassieke metal en hardrock zijn ding is. Hopelijk blijft hij bij de band als ze weer de studio induiken. In hoog tempo vuurt Turnstile de nummer op de zaal af. Hierdoor stijgt de temperatuur ook achterin naar tropische hoogte. Iets wat goed past bij het interieur van de Aragon Ballroom dat zich het best laat omschrijven als een mix van het Alhambra in Granada en de Efteling.

Alleen een redelijk overbodige drumsolo en het door de bassist gezongen Moon halen een beetje het tempo uit de show. Gelukkig geeft Turnstile daarna vol gas tijdens de finale met ALIEN LOVE CALL, ENDLESS, NO SUPRISE, MYSTERY en T.L.C (TURNSTILE LOVE CONNECTION). Met confettikanonnen komt de show met een grote knal ten einde. Geen ingestuurde toegift of uitgebreide buigingen. Klaar is klaar. Het enige dat we nog horen is een dance-remix van T.L.C., wat wederom een voorbeeld is van hoe Turnstile zich niets aantrekt van hokjes en regels. Wat een geweldige band!