Twee keer Bettie Serveert op één avond

In 1992 bracht Bettie Serveert het album Palomine uit. Met een vertraging van een jaar was het eindelijk tijd om een feestje te geven in Paradiso om de 30ste verjaardag te vieren.

Het feit dat het concert razendsnel uitverkocht raakte zegt wel iets over de vele fans die Bettie Serveert nog steeds heeft en dat Palomine voor heel veel mensen mooie herinneringen oproept. Al snel volgde de aankondiging van een tweede concert in Paradiso en twee in Utrecht. Vol nieuwsgierigheid gingen we naar Paradiso om te zien wat The Betties voor ons in petto hadden.

Integraal

De show begon met de band in originele bezetting die Palomine integraal speelde. De CD-versie in dit geval, want zangeres Carol van Dijk merkte slim op dat de vinyl-versie een andere volgorde heeft. Je weet dus precies wat er komt als fan en dat heeft voor- en nadelen. Het voordeel is dat het allemaal heel vertrouwd aanvoelt. Aan de andere kant heeft de band in de eerste paar nummers al het overgrote deel van hun grootste hits gespeeld. Blijft er nog wat over voor de rest van de avond?

Die zorgen zijn voor later, want eerst is het genieten van de rest van Palomine. Op het tweede deel van het album staan dan wel minder hits, maar nummers als Sundazed to the Core en Healthy Sick zijn natuurlijk wel erg mooi. Opvallend is dat het publiek bij Balentine het hardst lijkt mee te zingen. Waarschijnlijk heeft dat te maken met de meezingbaarheid en het feit dat iedereen lekker is warmgedraaid. Je ziet op het podium dat de band zichtbaar geniet. Bij gitarist Peter Visser is zelfs iets van gezonde spanning te ontdekken.

Wat volgt?

Nadat als afsluiter van de eerste set de ‘kleine’ versie van Palomine heeft geklonken, is het voor het publiek onduidelijk wat gaat volgen. Plagerig speelt Carol van Dijk daarop in. Als de band vervolgens Ray Ray Rain inzet weet iedereen dat er nog veel moois gaat volgen. Na een paar liedjes met Carol en Peter solo schuiven plots de drummer en toetsenist uit de meest recente bezetting van de band aan. Bijzonder is dat het geluid van Bettie Serveert direct anders is. Zeker omdat de drummer vaak de tweede stem doet en de toetsen een extra laag aanbrengen.

In die hoedanigheid horen we het beste van het latere materiaal van de band. Daar zitten ook veel pareltjes tussen. Waaronder een energiek duet met Peter te Bos van Claw Boys Claw, de Bettie-versie van Lover I Don’t Have to Love van Bright Eyes – die te horen was in de populaire serie The OC – en als afsluiter het prachtige Never Be Over. Met toegift Given daarbij opgeteld speelde de band maar liefst 25 nummers. Alle fans in de zaal, waaronder opvallend veel uit het buitenland, gingen meer dan tevreden naar huis.

Setlist 1: Palomine