Zodra het strand van Vlieland in zicht komt als de boot klaar is met zijn omweg om zandplaat Richel slaat het vakantiegevoel acuut toe. Vlieland is waarschijnlijk de meest relaxte plek van Nederland.
De lange bootreis, de zee, bossen en duinen en het feit dat er nagenoeg geen auto’s rijden zorgt dat iedereen in een rustige en ontspannen bui rondloopt en -fietst.
Dat was ook te merken toen wij Into The Great Wide Open begonnen bij het nieuwe podium de Tokkelbaan. Het podium staat onderaan een duin en het publiek ligt lui tegen die duin aan. Met een zonnetje, Affligem van de tap en wat lekkere hapjes waren wij helemaal klaar voor onze eerste act van de dag: Matthew E. White. De seventies soul van zijn album was live net even iets dikker aangezet. Geen blazers, maar wel veel gitaar en percussie. Bovendien wekte de zanger veel sympathie door zich meerdere keren uit te spreken op de heel bijzondere locatie. Een heel goed begin van een mooi weekend.
Omdat we de fietsen hadden laten staan bij het Sportveld, het ‘grote’ terrein van Into The Great Wide Open hadden we geen zin om te haasten om nog stukjes van andere bands te kijken, een klein nadeel van de relaxte eilandsfeer. Geen Jacco Gardner dus, maar lekker in de duinen wachten op Beach Fossils. DJ Sandeman draaide intussen lekkere muziek, dus meer hadden we even niet nodig. Liggend in een duinpan luisteren naar Kendrick Lamar was een bijzondere ervaring.
Inmiddels lieten de weergoden zich even van hun brute kant zien. Donkere wolken pakten zich opeens samen en het begon hard te waaien. Gelukkig lieten de meeste mensen die gelaten over zich heenkomen en toen Beach Fossils speelden stonden de bezoekers in de (gelukkig lichte) regen lekker te dansen op de prachtige gitaarklanken die live veel weg hadden van The Cure.
Dan toch maar naar het Sportveld. Daar speelde Che Sudaka. Dit soort muziek in de stijl van Manu Chao doet het natuurlijk goed op een festival, maar het meeste gejuich was voor de zon die tijdens het optreden doorbrak. Met de klanken van een vrolijke cover van Sting’s Englishman in New York fietsen we naar het hotel om ons om te kleden voor de avond. Na een heerlijk diner waren we klaar voor Valerie June, maar die viel een beetje tegen. Haar stem was scheller dan op het album en in haar accent leek een lelijke Amerikaanse knauw te zitten.
Gelukkig heeft het sportveld ook een heel klein, verscholen podium. Daar was de frisse indiepop/rock van Adam & The Relevants. Precies wat we even nodig hadden.
De Bolder is het zaaltje dat bij het hoofdgebouw van camping Stortemelk hoort. Vanbinnen heeft het nog het meeste weg van een jeugdsoos, maar dan wel met hele goede muziek. Money is een naam om in de gaten te houden. De muziek deed denken aan een combinatie van The xx, Arcade Fire en U2. Frontman Jamie Lee zingt alsof de duivel hem op de hielen zit of dat hij last heeft van een extreem gebroken hart.
Na een wandeling door een donker bos waar verlichting en bewegwijzering vaak ontbreekt (iets dat zowel charmant als irritant is) kwamen we bij het podium dat we nog niet hadden bezocht: Naar Buiten. Daar speelde Nadine Shah. Wat een indrukwekkende stem heeft die vrouw. Om die te horen in zo’n sprookjesachtige mooie omgeving was zeer zeker een onvergetelijke ervaring.
Een volgende duistere boswandeling bracht ons terug bij de Tokkelbaan, waar we nog een stukje van Efterklang wilde meepakken. Daar was het echter zo druk dat er alleen mensen op het terrein mochten als er ook iemand van af ging. Na een tijdje wachten kwamen we op het terrein erachter dat zicht op het podium niet echt meer mogelijk was. Jammer, want het klonk wel heel erg mooi.
Dan was het tijd voor de afsluiter: gitaarheld Nile Rodgers met Chic. Niet helemaal passend op een festival als deze, maar de man heeft natuurlijk wel heel veel hits op zak en is anno 2013 vooral beroemd door zijn bijdrage vaan Get Lucky van Daft Punk. Helaas had het optreden aan het begin te kampen met technische problemen. Toen deze verholpen waren, bleek Nile Rodgers en zijn net iets te gladde band, maar even boeiend te zijn. Ondanks de enorme rij aan hits die hij op het publiek afvuurde, had het toch niet iets te veel weg van een bruiloften- en partijenband.
Ondanks de matige afsluiter was de eerste dag meer dan geslaagd. Inmiddels hebben we al lekker gezwommen en langs het strand gewandeld en zijn we weer helemaal opgeladen voor dag 2.