Eén ding was meteen duidelijk bij het begin van dag 2: de temperatuur zou een flink stuk hoger liggen. Met het kwik rond de dertig graden Celsius begonnen we met niet al te frisse moed aan de tweede dag van het Pitchfork festival.
Niet iedereen had het weerbericht meegekregen: Cold Cave kwam op het podium in volledig zwart, met leren jacks. Niet heel praktisch, wel stijlvol. En stijlvol dekte de lading muzikaal ook direct – een zanger die veel weg heeft van een jonge Robert Smith (The Cure), een hoop droney synthesizers aan het begin van ieder nummer, en een enthousiast publiek ondanks de hitte.
Moshpit
Dat zelfde publiek lustte ook wel pap van de punkrock van het duo No Age. Knallend harde songs, een enkele Misfits-cover, veel verbaal en fysiek geweld op het podium en de eerste echte moshpit van het festival maakten duidelijk dat hier iets bijzonders aan de hand was. Datzelfde publiek wist bij de atmosferische klanken van Wild Nothing, en de lichte dance van Gang Gang Dance sloegen daarna weer een stuk minder aan.
Wij hadden onze hoop gevestigd op de set van Off! Deze punkrock supergroep (met onder andere leden van Black Flag, Rocket from the Crypt en Redd Kross) trok in eerste instantie een hoop publiek. Het hippie-achtige intro van zanger Keith Morris beloofde ook nog veel goeds, maar toen het geluid simpelweg slecht bleek, was deze set al snel een stuk minder interessant dan oorspronkelijk gehoopt.
Dominante saxofonist
Pas toen de genadeloze zon enigszins achter de wolkenkrabbers verdween, werd het tijd voor de eerste echt leuke acts van de dag. Destroyer (pseudoniem voor Canadees Dan Bejar) heeft prachtige liedjes die goed bij een warme dag passen. Helaas is voor deze tour besloten om een nogal dominante saxofonist aan de band toe te voegen, hetgeen de ruimte in zijn liedjes (met gek genoeg de nadruk op het wat oudere album Bay of Pigs) niet ten goede kwam.
Dan was het beter toeven bij de indie-pop van The Radio Dept. Weggestopt op het kleinste podium wisten de mannen de aandacht erbij te houden met hun weliswaar rustige maar zeker intrigerende liedjes. Bij Twin Shadow ging het enthousiasme een stapje hoger. Zanger George Lewis Jr., met een stem die het midden houdt tussen Brian Ferry en Elvis Costello, leidde zijn band door veel werk van het prachtige album Forget. Hij was vandaag de meester van de ijzeren hand en de zelfverzekerde uitstraling. Een (relatief) vroeg hoogtepunt.
Gigantische witte bol
De echte klapper van dag twee moest nog komen. DJ Shadow heeft op plaat weliswaar het succes van Endtroducing… uit 1996 nooit meer gehaald; dat wil echter niet zeggen dat hij live is weggezakt. Nog immer een nederige podiumpersoonlijkheid, liet hij zichzelf voor de eerste helft van de set insluiten in een gigantische witte bol waarop visuals werden geprojecteerd. Het publiek werd daarbij getrakteerd op veel, heel veel drum ’n bass-versies van klappers van Endtroducing en The Private Press.
15 jaar na dato is het indrukwekkend hoe makkelijk DJ Shadow een groot publiek nog steeds haast achteloos makkelijk voor zich kan winnen, en hoe technisch sterk de DJ (aangevuld met sampletriggers, een digitale drumkit en drie camera’s) is geworden / gebleven. Het drieluik You Can’t Go Home Again / Stem – Long Stem / Six Days was de perfecte afsluiter van een heel indrukwekkende set, waarmee hij ook de jongere generatie artiesten er even aan herinnerde waarom hij inmiddels wordt gezien als de gevestigde elite in de Amerikaanse alternatieve muziekscene.
Een beetje verlegen
Daarmee was de lat hoog gelegd voor de hoofdact. Dit keer mocht het folk-sextet Fleet Foxes de avond afsluiten. En tja – de liedjes en harmonieën zijn prachtig. De mannen zijn nog steeds een beetje verlegen. Maar ons bekroop het gevoel dat de programmering beter andersom had kunnen zijn: het visueel kale optreden van Fleet Foxes maakte geen enkel gebruik van de invallende duisternis, terwijl voorganger DJ Shadow met een geweldige videoshow problemen had om alles goed over te kunnen brengen. Geachte organisatie – de volgende keer gewoon de zaterdag weer met een feest-act afsluiten…
Neemt niet weg dat ook dag twee weer genoeg reden gaf om te smullen. De zondag-afsluiter heeft wel degelijk een podium-reputatie hoog te houden: TV on the Radio. Daarnaast zullen onder meer Toro Y Moi en How To Dress Well het podium betreden, waarover we ongetwijfeld na een welverdiende nachtrust meer kunnen vertellen.