Marcus Goldman, de hoofdrolspeler uit het boek De waarheid over de zaak Harry Quebert, is terug in een nieuw verhaal. Schrijver Joël Dicker weet heel knap een vervolg te brengen dat eigenlijk geen vervolg is.
In Harry Quebert raakte Marcus Goldman verwikkelt in een oude moordzaak en een bijbehorend liefdesverhaal. In Het boek van de Baltimores draait het om de geschiedenis van Goldmans eigen familie.
Heel knap vallen de verhalen samen zonder dat ze wezenlijk met elkaar te maken hebben. Een voorbeeld daarvan is de kortstondige relatie tussen Marcus en een actrice in Harry Quebert en dat een andere vriendin aan deze relatie refereert in Het boek van de Baltimores.
Na het lezen van het laatste boek, heb ik heel wat passages in de voorganger gelezen en daarbij viel het me op hoe knap Joël Dicker het personage Marcus Goldman heeft uitgewerkt. Nog knapper is het verhaal dat Dicker met de lezer deelt.
Drama met een hoofdletter D
Het boek van de Baltimores gaat dus over de familie van Marcus Goldman, maar is verre van een saaie familiegeschiedenis. Met een korte proloog is de toon direct gezet. Er is sprake van een Drama, met een hoofdletter D, een neef die naar de gevangenis moet en een oom die Marcus belt met het verzoek om direct langs te komen omdat er iets ergs is gebeurd. Dat alles op de eerste bladzijde.
Door steeds heen en weer in de tijd te springen draait Dicker om het Drama heen en leer je eerst de personages kennen. Het boek begint dan als een soort coming-of-age-verhaal waarin je ziet hoe ogenschijnlijk onbezorgd de jeugd van Marcus en zijn neven is. Marcus kijkt op naar de rijkere tak van de familie in Baltimore en brengt zijn tijd liever daar door dan bij zijn eigen ouders.
Het Drama ligt echter op de loer en na verloop van tijd komen de eerste scheuren in het mooie familieverhaal. En zodra die eerste scheuren er zijn lijkt ook werkelijk alles op zijn kop komen te staan. Niets is wat het lijkt (of beter gezegd: leek).
De manier waarop Joël Dicker dit tragische verhaal heeft geconstrueerd is echt geniaal. Mensen die De waarheid over de zaak Harry Quebert hebben gelezen weten dat Dicker een meester van de plotwendingen is. In dit boek herhaalt hij deze truc op zeer knappe wijze.